Francesco Onofrio Manfredini
Z Wikipedii
Francesco Onofrio Manfredini (ur. w 1684 w Pistoa niedaleko Florencji , zm. w 1762 w tym samym mieście) był włoskim kompozytorem i skrzypkiem późnego baroku.
Manfredini uczył się śpiwu w chórze a sztuki gry na skrzypcach w słynnej szkole skrzypcowej przy katedrze San Petronio w Bolonii. Jego nauczycielami byli tam kompozytorzy; Giuseppe Torelli, Girolamo Laurenti i Giacomo Antonio Perti.
Juz jako wykształcony muzyk przyjął posadę w mieście Ferrara.
W roku 1711 spotkał w Wenecji księcia Antonio I Grimaldi u którego pracował lat szesnaście. Dedykował mu swój op.3.
W 1727 wrócił do Pistoa, gdzie został kapelmistrzem katedry San Filippo.
Jego synami byli kompozytor i śpiewak-kastrat Giuseppe Manfredini i kompozytor Vincenzo Manfredini (1737-1799).
[edytuj] Dzieła
- 2 Oratora w Bolonii
- 4 Oratoria w Pistoia (1719-1728)
- Concerto a violino solo et orchestra
- 12 Concertini per camera a violini e basso op.1 (Bolonia 1704)
- Sonata in trio (in Corona di dodifice fiori armonico, (Bolonia 1706)
- 12 Sinfonie da chiesa a 2 violini, viola ad libitum e basso op. 2 (Bolonia 1709)
- 12 Concerti op. 3 (Nr. 12 szcególnie znany Concerto per il Natale -"koncert na Boże Narodzenie") (Bolonia 1718)
- Six Sonates pour deux Violons et B.C. (Londyn wydane pośmiertnie w roku 1764)
- dalsze koncerty z różnymi kombinacjami instrumentalnymi.
- Tractus Regole armoniche (Wenecja 1775) dzieło teoretyczne o sztuce operowej.
