Franciszek II Burbon Sewilski
Z Wikipedii
Książę Franciszek II Burbon Sewilski, właściwie Don Franciszek de Paula II Maria Henryk Alfons Jan Rafał Michał Gabriel Burbon y de la Torre, duque de Sevilla (ur. 1882, zm. 1952) - książę Sewilski, grand Hiszpanii, generał, członek Kortezów.
Urodził się 16 stycznia 1882 w Madrycie. Syn gen. Franciszka de Paula Marii Burbona, granda Hiszpanii i Marii Luizy de la Torre y Bassave. Żonaty z kuzynką Henriettą Burbonówną y Parade, czwartą księżną Sewilską (1907). Miał córkę Izabalę i synów Henryka oraz Franciszka de Paula III. Henryka Marię Ludwika.
Linia książąt Burbonów Sewilskich pieczętuję się (posługuje się) herbem księstwa Andegawenii, tj. burbońskie złote lilie w polu błękitnym z czerwoną bordiurą. Herb ten wywodzi się od Filipa V, króla Hiszpanii, który wcześniej był księciem Andegawenii (zob.: Andegawenowie).
Był oficerem (generałem lejtnantem). W latach 1931-1936 na emigracji w Paryżu. W 1936 przyłączył się do antykomunistycznych wojsk w Maroku. Dowodził wieloma zwycięskimi bitwami. W styczniu i lutym 1937 dowodząc zdobyciem Malagi bronionej m.in. przez sowiecką eskadrę "Palancar" Antona Wikiejentiewicza Kovalevskego uzyskał przydomek "Bohatera spod Malagi. Następnie w czasie wojny domowej był wojskowym gubernatorem Madrytu.
Od 1929 zwierzchnik wielkiego baliwatu Hiszpanii zakonu św. Łazarza z Jerozolimy. W 1930 powołany (za zgodą kuzyna króla Alfonsa XIII) na namiestnika (generalnego administratora) zakonu. W 1935 obrany wielkim mistrzem zakonu św. Łazarza. Uzyskał nad zakonem protektorat państwowy regenta Królestwa Hiszpanii gen. Franciszka Franco.
Kawaler wielkiego krzyża orderu Izabeli Katolickiej, kawaler wielkiego krzyża brazylijskiego orderu Południowego Krzyża (1936), kawaler wielkiego krzyża portugalskiego zakonu Chrystusa, kawaler bawarskiego orderu św. Huberta.
Zmarł 6 grudnia 1952 w Madrycie.
| Poprzednik Patriarcha Cyryl VIII protektor i namiestnik |
 |
Wielki mistrz zakonu lazarytów 1930-1952 |
|
Następca Franciszek III Burbon Sewilski |
