Front Dalekowschodni
Z Wikipedii
Front Dalekowschodni to jedno z wielu wielkich zgrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na dalekowschodnim terytorium ZSRR.
Zasadniczo jest kontynuacją istniejącej na tym terenie od 1929 tzw. Samodzielnej Armii Dalekiego Wschodu. Po pierwszych próbach w lecie 1938 wystawiony ostatecznie w czerwcu 1940. Poczatkowo w składzie trzech armii (nr 1, 2, 15) stopniowo zwiększał swoją liczebność. Na początku 1941 wystawiono w jego składzie armię nr 25.
W momencie wybuchu wojny z III Rzeszą Front dysponował siłą 21 dywizji i kilku brygad. Między sierpniem a listopadem 1941 8 dywizji zostało przerzuconych na zachód dla wsparcia wojsk walczących z Wehrmachtem.
Jako zwarta formacja, przez większą część II wojny światowej front nie prowadził działań bojowych. 13 marca 1945 roku z jego składu wydzielono Nadmorską Grupę Wojskową Jego czas nadszedł dopiero w sierpniu 1945 gdy, podzielony już na 1 Front Dalekowschodni i 2 Front Dalekowschodni w tzw. Operacji Kwantuńskiej pobił stacjonującą w Mandżurii tzw. Armię Kwantuńską. Jednakże głównym zgrupowaniem atakującym był Front Zabajkalski atakujący z rejonu jeziora Bajkał i z Mongolii. W jego skład wchodziły oddziały przeniesione z Europy po kapitulacji Niemiec. Dowódcą Frontu Zabajkalskiego był marszałek Rodion Malinowski. Dowódcą Pierwszego Frontu Dalekowschodniego był marszałek Kirił Mierieckow. Dowódcą Drugiego Frontu Dalekowschodniego był generał Maksym Purkajew.
[edytuj] Bibliografia
- А.Г.Ленский,СУХОПУТНЫЕ СИЛЫ РККА в предвоенные годы.СПРАВОЧНИК, Санкт-Петербург 2000
To jest tylko zalążek artykułu związanego z historią, II wojną światową i ZSRR. Jeśli możesz, rozbuduj go.
