George Michael

Z Wikipedii

George Michael
Koncert w Monachium
Imię i nazwisko	Georgios Kyriacos Panayiotou
Pseudonim	George Michael
Data urodzenia	25 czerwca 1963
Rok założenia	1981 (1986)
Pochodzenie	Wielka Brytania
Instrument	wokal
Gatunek	pop, pop rock
Aktywność	1981- (1986-)
Wytwórnia płytowa	Columbia Records, DreamWorks, Virgin, Epic, Sony Music
Powiązania	Wham!
Byli członkowie	Wham!
Strona internetowa

George Michael (właśc. Georgios (Yorgos) Kyriacos Panayiotou, ur. 25 czerwca 1963 r. w Finchley w północnej części Londynu) - brytyjski piosenkarz i kompozytor pop.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Dzieciństwo 1.2 Początki kariery 1.3 Kariera solowa 1.4 Związek z Anselmo Feleppe 1.5 Powrót na scenę 1.6 Freeek! 1.7 Patience 2 Dyskografia 2.1 Twenty Five 2.2 Patience 2.3 Songs From The Last Century 2.4 Ladies & Gentlemen 2.5 Older Upper 2.6 Older 2.7 Five Live 2.8 Listen Without Prejudice 2.9 Faith 3 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

[edytuj] Dzieciństwo

Jego ojciec, Jack Panayiotou, był greckim emigrantem z Cypru, a matka, Leslie, rodowitą angielką. Yog (jak go nazywali rodzice i siostry) był najmłodszy w rodzinie, gdzie były już dwie dziewczynki Yoda i Melania. Jack pracował ciężko jako kelner, a później we własnej restauracji, więc Yog większość czasu spędzał z matką, z którą był bardzo emocjonalnie związany.

Po przeprowadzce w 1975 r. George trafił do Bushey Meads Comprehensive School w Herts i tam właśnie poznał Andrew Ridgeley’a. Nieśmiały, ale zdolny syn greckiego emigranta szybko zaprzyjaźnił się z wesołym, pewnym siebie synem egipskiego emigranta. Obu ich fascynowała muzyka, spędzali więc całe popołudnia i wieczory na słuchaniu i komponowaniu piosenek, ale także na imprezowaniu w londyńskich klubach. Już wtedy Yog wiedział, że chce być znanym muzykiem. Z innym bliskim przyjacielem, Davidem Austinem, uciekał z lekcji w piątkowe poranki, żeby zarobić kilka groszy na nocne wypady do klubów, grając i śpiewając w londyńskim metrze.

Kiedy Yog miał 17 lat i zbliżały się egzaminy końcowe, odmówił pójścia na studia – chciał śpiewać. Zdesperowany ojciec groził mu, że wyrzuci go z domu jeśli nie znajdzie dobrej pracy, ale Yog cały czas powtarzał, że jedyne, co chce robić, to muzyka. Ojciec uważając syna za nieudacznika zatrudnił go w swojej restauracji do zmywania naczyń.

Yog pracował też jako DJ w restauracji i jako bileter w kinie, ale cały czas pisał piosenki i razem z Andym marzył o muzycznej karierze. To właśnie wtedy powstał największy przebój George’a Michaela, „Careless Whisper”. 17-letni Yog jechał właśnie autobusem do pracy. Kiedy podawał kierowcy drobne na bilet, w jego głowie pojawiła się słynna melodia saksofonu. Potem wspólnie z Andym dokończyli piosenkę, która 4 lata później miała się stać znakiem rozpoznawczym George’a Michaela.

[edytuj] Początki kariery

W 1979 r. Yog razem z Andym, wspomnianym już Davidem Austinem i jego bratem Paulem stworzyli zespół ska, który nazywał się The Executive. Nie odniósł on większego sukcesu, ale zainspirował Yoga i Andego do stworzenia duetu Wham!. Pierwszy kontrakt podpisali w 1982 r. z małą wytwórnią Innervision. Dla świata narodził się George Michael.

Pierwszy singel zatytułowany „Wham! Rap” nie odniósł wielkiego sukcesu, za to kolejny singel „Young Guns” stał się prawdziwym hitem, głównie dzięki występowi w „Top of the Pops” i niekłamanemu sexappealowi obu chłopców. Kiedy ukazał się singel „Club Tropicana”, pierwszy album Wham!, „Fantastic”, rozchodził się jak świeże bułeczki, a każda nastolatka w Anglii chciała mieć plakat z Andym i Georgem.

Kolejny rok, 1984, przyniósł nowy album, „Make it Big”, ze słynnymi przebojami „Wake Me Up Before You Go-Go” i „Careless Whisper” (wydany jako solowy singel George’a Michaela). Zaczęła się prawdziwa Wham!-mania, głównie dzięki udanemu tournee w USA i bardzo nagłośnionym koncertom w Chinach. W latach 1984-1986 zespół stał się sławny na całym świecie, a utwory podbijały listy przebojów i serca fanów. Światowa trasa koncertowa duetu Wham objęła między innymi Australię, Japonię i Stany Zjednoczone. W międzyczasie George wziął udział w przedsięwzięciu Boba Geldofa, Band Aid, które pomagało ofiarom głodu w Etiopii.

Jednak mimo sukcesów w 1986 r. George i Andy postanawiają rozwiązać duet. Ostatni koncert, „The Final”, który odbył się 28 czerwca 1986 roku na Wembley Stadium, stanowił symboliczny koniec wspólnej kariery George’s i Andego. George zaczyna solowa karierę, a Andy zakłada rodzinę i jak określa George -„surfuje na wodach Kornwalii”.

[edytuj] Kariera solowa

W wieku 21 lat artysta otrzymuje jako najmłodszy kompozytor nagrodę Ivor Novello Songwriter Award za utwór „Carless Whisper” i zaczyna solowa karierę udanym duetem z Arethą Franklin, „I Knew You Were Waiting”. Następnie George szokuje fanów piosenką i teledyskiem „I Want Your Sex”, promującym pierwszy solowy album „Faith”. Rozgłośnie radiowe zakazały puszczania utworu przed godz. 22.00, ale to nie przeszkodziło, aby utwór stał się wielkim przebojem.

„Faith” została zasypana nagrodami i przynosi artyście jeszcze większą sławę. Płyta całkowicie zrywa z wizerunkiem uśmiechniętego chłopca z zespołu Wham! George pojawia się tu trzymając gitarę w skórzanej kurtce poplamionych dżinsach i z dwudniowym zarostem. Album zrobił zawrotną karierę po obu stronach Atlantyku, a w 1988 r. George wyrusza w światowe tournee. W 1989 r. płyta zbiera kolejne nagrody, m.in. American Music Awards. W niedługim czasie George odbiera Grammy, kolejnym wyróżnieniem jest już druga nagroda Ivor Novello Award dla najlepszego kompozytora.

W 1990 r. pojawia się płyta „Listen Without Prejudice”, promowana przez singel „Freedom’90”. Towarzyszy mu kolejny "skandal", tym razem spowodowany przez decyzję George’a, który chce zerwać z dawnym wizerunkiem seksownego piosenkarza pop i bardziej skupić się na muzyce i swoim życiu osobistym. W teledysku „Freedom ‘90” nie występuje już George, lecz możemy zobaczyć znane modelki. Symbolicznie zrywa z epoką Faith - w „Freedom ‘90” niszczone są kurtka, gitara i szafa grająca, znaki firmowe George’a Michaela z teledysku „Faith”. W 1991 r. odbiera kolejną Grammy tym razem za „Freedom’90” i zaczyna trasę koncertową nazwaną „Cover To Cover”. W 1992 wychodzi singel zatytułowany „Too Funky” oraz „CrazyMan Dance”.

[edytuj] Związek z Anselmo Feleppe

Wydaje się, że George Michael ukrywa się przed swoją publicznością. Wydaje coraz mniej singli, a październiku 1992 r. zaczął spór sądowy o wolność artystyczną ze swoją wytwórnią Sony, który to spór ogranicza go twórczo i kończy się przegraną Georga dopiero w 1994 r. Czego nie wie publiczność, to fakt, że w 1991, podczas koncertu „Rock in Rio” George poznał swoją pierwszą wielką miłość, brazylijskiego projektanta Anselmo Feleppe. Oczywiście orientacja seksualna George’a była tajemnicą dla wszystkich oprócz jego rodziny i przyjaciół.

Niestety, idylla nie trwa długo; Anselmo dowiaduje się, że ma wirusa HIV i w 1993 roku umiera na wylew mózgu, pozostawiając George’a w żałobie, w trakcie procesu sądowego, nie będącego w stanie pisać. Nieprzypadkowo w latach 1991–1993 George angażuje się w akcje charytatywne związane w finansowaniem leczenia AIDS, jak płyta „Red Hot & Dance” w 1991 roku lub koncert pamięci Freddiego Mercury'ego w 1992 roku na stadionie Wembley w Londynie, gdzie wykonuje trzy utwory, w tym niezapomniany „Somebody To Love”.

[edytuj] Powrót na scenę

Dopiero w roku 1996, po okresie 3-letniej żałoby, George może pisać. Powstaje wspaniała, lekko jazzowa i spokojna płyta „Older”. Znów zauważamy zmianę wizerunku: bardzo krótkie włosy i bródka. Teksty na płycie wyraźnie odnoszą się do Anselmo, ich wspólnego związku i bólu artysty po jego stracie, jednak George odmawia wyraźnej odpowiedzi jaka jest jego orientacja seksualna i kim jest Anselmo, któremu dedykował płytę. Poznaje za to swoją kolejna wielką miłość, Amerykanina Kenny’ego Gossa, z którym jest w udanym związku do dziś.

„Older” nie przynosi tournee, za to George bierze udział w projekcie „MTV Unplugged”, który według fanów i jego samego jest jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym koncertem, jaki zagrał. Jest to również wyjątkowy koncert ze względów osobistych – był to ostatni występ George’a, który oglądała jego matka. W lutym 1997 kolejna ukochana przez George’a osoba, Leslie Panayiotou, umiera na raka skóry.

W roku 1998 światową prasą wstrząsnął skandal z Georgem Michaelem w roli głównej. Yorgos Panayiotou został aresztowany w Los Angeles za „czyny lubieżne” w toalecie w Will Rogers Memorial Park w Beverly Hills. George nie miał innego wyjścia jak otwarte przyznanie się, że jest gejem, co robi podczas programu w CNN. Po kilku miesiącach wokalista wydaje singel ”Outside”, który jest ironiczną odpowiedzią artysty na cały skandal dotyczący epizodu w toalecie w L.A. Piosenka zdobywa popularność i uznanie za poczucie humoru; „Outside” jak i „A Moment With You”, żartobliwy utwór dedykowany policjantowi, który go aresztował, oraz kilka innych nowych piosenek ukazuje się na dwupłytowym albumie „Ladies & Gentleman”, będącej zbiorem jego największych przebojów tanecznych i ballad.

Rok 1999 to dalsza działalność charytatywna, jak na przykład koncert Net Aid na stadionie Wembley w Londynie. W listopadzie tego roku wystąpił również w Royal Albert Hall w Londynie na „Equality Show” dla uczczenia 30. rocznicy wydarzeń w Stonewall Inn (razem z Jimmym Somervillem, Boyem Georgem i Eltonem Johnem). George wydał płytę „Songs From The Last Century”, najbardziej nietypowy album w jego twórczości. Płyta składa się wyłącznie z coverów, jak „Roxanne” Stinga, „Miss Sarajevo” U2 oraz piosenki z lat 30., 40. i 50. Cały album jest utrzymany w atmosferze swingu i jazzu, gdzie George mógł w pełni pokazać swój talent wokalny. I tym razem nie obyło się bez nagród - George zdobywa nagrodę dla najlepszego wokalisty.

[edytuj] Freeek!

Kolejne lata, 2000–2004, George spędził w studiu, pracując ciężko nad albumem. W tym czasie ukazały się zaledwie trzy single. Czerwiec 2000 roku to duet z Whitney Houston i utwór „If I told you that”. W marcu 2002 roku ukazał się singel „Freeek!”, promujący nową płytę, która nie ukazała się jednak jeszcze w 2002 roku. Piosenka, ze względu na swój tekst i wideoklip (jeden z najdroższych w historii popu), wywołała wiele kontrowersji. George jednak wykorzystał mocno erotyzujące przesłanie piosenki na charakterystyczny dla siebie ironiczny sposób. „Freeek!”, raczej niezrozumiane przez krytykę, miało być satyrą na współczesną kulturę, szczególnie telewizyjną, a także Internet, przepełnione seksem dostępnym dla wszystkich, również dla dzieci.

W tym samym roku George angażuje się w kolejną kontrowersyjną dysputę, tym razem na temat udziału Wielkiej Brytanii w wojnie w Iraku. W lipcu ukazuje się singel „Shoot The Dog”, a muzyk jest często zapraszany do programów telewizyjnych, gdzie próbuje przekonać opinię publiczną o bezsensowności tej wojny. Swoją „misję” George kontynuuje w 2003 roku, wykonując cover piosenki „The Grave” w „Top of the Pops” oraz śpiewając podczas rozdania nagród MTV w duecie z Ms Dynamite swój stary przebój „Faith” ze zmienionym, antywojennym tekstem.

[edytuj] Patience

Wreszcie 2004 rok przynosi długo oczekiwany autorski album George’a Michaela „Patience”. 1 marca 2004 roku ukazuje się w sprzedaży singel promujący płytę „Amazing”. Płyta pełna jest bardzo osobistych piosenek, będących zapisem głębokich przeżyć i przemyśleń artysty, jak również utworów będących komentarzem do bolączek współczesnego świata. Jednocześnie George ogłosił, że po wydaniu albumu z duetami w 2005 roku ma zamiar wycofać się z showbusinessu i publikować swoje utwory w sieci, udostępniając je swoim fanom za darmo lub za dobrowolny datek na cele charytatywne.

Fani na całym świecie przyjęli płytę entuzjastycznie, w USA, głównie za sprawą wywiadu w Oprah Winfrey Show, album został okrzyknięty wielkim comebackiem George’a Michaela. Również w swojej ojczyźnie George został doceniony – w kwietniu tego roku został uhonorowany przez Akademię Radiową jako najczęściej słuchany artysta w Wielkiej Brytanii.

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Twenty Five

(2006) CD 1: 1. Everything She Wants - Wham! 2. Wake Me Up Before You Go-Go - Wham! 3. Freedom - Wham! 4. Faith 5. Too Funky 6. Fastlove 7. Freedom '90 8. Spinning the Wheel 9. Outside 10. As (with Mary J. Blige) 11. Freeek! (Not '04) 12. Shoot The Dog 13. Amazing 14. Flawless (Radio Edition) 15. An Easier Affair

CD 2: For Loving 1. Careless Whisper 2. Last Christmas - Wham! 3. A Different Corner 4. Father Figure 5. One More Try 6. Praying For Time 7. Heal The Pain (with Sir Paul McCartney) 8. Don't Let The Sun Go Down On Me (with Sir Elton John) 9. Jesus To A Child 10. Older 11. Round Here 12. You Have Been Loved 13. John and Elvis Are Dead 14. This Is Not Real Love (with Mutya)

CD 3: For the Loyal 1. Understand 2. Precious Box 3. Roxanne 4. Fantasy 5. Cars and Trains 6. Patience 7. You Know That I Want To 8. My Mother Had A Brother 9. If You Were There - Wham! 10. Safe 11. American Angel 12. My Baby Just Cares For Me 13. Brother Can You Spare A Dime? (performed at Pavarotti & Friends) 14. Please Send Me Someone (Anselmo's Song) 15. Through

źródło: merlin.pl

[edytuj] Patience

(2004)

1. Patience
2. Amazing
3. John And Elvis Are Dead
4. Cars And Trains
5. Round Here
6. Shoot The Dog
7. My Mother Had a Brother
8. Flawless (Go To The City)
9. American Angel
10. Precious Box
11. Please send me someone (Anselmo's Song's)
12. Freeek!'04
13. Through
14. Patience PTII

[edytuj] Songs From The Last Century

(1999)

1. Brother can you spare a dime
2. Roxanne
3. You've changed
4. My baby just cares for me
5. The first time ever I saw your face
6. Miss Sarajevo
7. I remember you
8. Secret love
9. Wild is the wind
10. Where or when

[edytuj] Ladies & Gentlemen

(1998)

Disc 1: For the Heart

1. Jesus to a child
2. Father figure
3. Careless whisper
4. Don't let the Sun go down on me (with Elton John)
5. You have been loved
6. Kissing a fool
7. I can't make you love me
8. Heal the pain
9. A moment with you
10. Desafinado (with Astrud Gilberto)
11. Cowboys and angels
12. Praying for time
13. One more try
14. A different corner

Disc 2: For the Feet

1. Outside
2. As (with Mary J. Blige)
3. Fastlove
4. Too funky
5. Freedom 90
6. Star people 97
7. Killer / Papa was a rollin' stone
8. I want your sex (Part II)
9. Fantasy
10. Spinning the wheel
11. Waiting for that day
12. I knew you were waiting for me (with Aretha Franklin)
13. Faith
14. Somebody to love (with Queen)

[edytuj] Older Upper

(1998) - wydanie specjalne

1. Fastlove (Part II)
2. Spinning the Wheel (Forthright Mix)
3. Star People '97 (Radio Version)
4. The Strangest Thing '97 (Radio Version)
5. You Know That I Want To
6. Safe

[edytuj] Older

(1996)

1. Jesus to a child
2. Fastlove
3. Older
4. Spinning the wheel
5. It doesn't really matter
6. The strangest thing
7. To be forgiven
8. Move on
9. Star people
10. You have been loved
11. Free

[edytuj] Five Live

(1993)

1. Somebody to love (with Queen)
2. Killer
3. Papa was a rollin' stone
4. These are the days of our lives (with Lisa Stansfield)
5. Calling you
6. Dear friends

[edytuj] Listen Without Prejudice

(1990)

1. Praying For Time
2. Freedom
3. They Won't Go When I Go
4. Something To Save
5. Cowboys & Angels
6. Waiting For That Day
7. Mothers Pride
8. Heal The Pain
9. Soul Free
10. Waiting (Reprise)

[edytuj] Faith

(1987)

1. Faith
2. Father Figure
3. I Want Your Sex (Parts 1 & 2)
4. One More Try
5. Hard Day
6. Hand To Mouth
7. Look At Your Hands
8. Monkey
9. Kissing A Fool
10. Hard Day (Shep Pettibone Remix)
11. A Last Request (I Want Your Sex Part 3)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona George Michaela (en)
• Nieoficjalna strona o G. Michaelu (pl)