Giuseppe Caprio

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Giuseppe Caprio (ur. 15 listopada 1914 w Lapio, zm. 15 października 2005 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował w seminarium w Benewencie, przyjął święcenia kapłańskie 17 grudnia 1938 w Rzymie; kontynuował w Rzymie studia - na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Papieskiej Akademii Duchownej (szkole dyplomacji Stolicy Apostolskiej). Od 1940 pracował w dyplomacji watykańskiej, początkowo jako członek rzymskiego personelu Sekretariatu Stanu. W latach 1947-1951 był sekretarzem nuncjatury w Chinach, został wydalony przez władze komunistyczne po 3-miesięcznym internowaniu. Pracował następnie jako audytor nuncjatury w Belgii, powrócił do Azji w 1954 i został tymczasowym szefem delegatury apostolskiej w Wietnamie Południowym. W listopadzie 1955 otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego.

20 maja 1959 mianowany internuncjuszem przy chińskim rządzie na Tajwanie; w październiku 1961 został arcybiskupem tytularnym Apollonia, sakry udzielił mu 14 grudnia 1961 w Benevento kardynał Grzegorz-Piotr Agagianian, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Arcybiskup Caprio uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II (1962-1965), a w sierpniu 1967 przeszedł na stanowisko pronuncjusza w Indiach. Przewodniczył delegacji Watykanu na II Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju w New Delhi (1968). Od kwietnia 1969 pracował w Kurii Rzymskiej, został sekretarzem Administracji Patrymonium Stolicy Apostolskiej; od czerwca 1977 substytut w Sekretariacie Stanu.

W kwietniu 1979 został mianowany proprezydentem Administracji Patrymonium Stolicy Apostolskiej, a w czerwcu t.r. Jan Paweł II wyniósł go na swoim pierwszym konsystorzu do godności kardynalskiej, nadając diakonię S. Maria Ausiliatrice in Via Tuscolana. Po nominacji kardynalskiej Caprio został pełnoprawnym prezydentem Administracji Patrymonium; w styczniu 1981 przeszedł na stanowisko prezydenta Prefektury Spraw Ekonomicznych Stolicy Świętej. Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

Od czerwca 1987 przysługiwała mu godność kardynała-protodiakona, w listopadzie 1990 został promowany do rangi kardynała-prezbitera; otrzymał tytuł prezbiterski S. Maria della Vittoria. Po osiągnięciu wieku emerytalnego (75 lat) zrezygnował z funkcji prezydenta Prefektury Spraw Ekonomicznych. Od listopada 1988 do grudnia 1995 był Wielkim Mistrzem Zakonu Rycerskiego Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Reprezentował Jana Pawła II w charakterze specjalnego wysłannika na pogrzebie księcia Liechtensteinu Franciszka Józefa II (1989) i na intronizacji cesarza Japonii Akihito (listopad 1990).