Gleby rdzawe
Z Wikipedii
Gleby rdzawe – typ gleb autogenicznych, należący do gleb bielicoziemnych. Powstają na piaskach luźnych lub słabo gliniastych. Charakteryzują się zasadniczą budową profilu glebowego O-ABv-Bv-C, miąższość poziomu organicznego dochodzi do kilku centymetrów. Są to gleby o odczynie kwaśnym.
Tworzą się z ubogich w zasady piasków luźnych lub słabogliniastych, a także gruboziarnistych, bezwęglanowych piaskowców. Charakteryzuje je barwa rdzawa, nie obejmująca jednak całego profilu. Rdzawe zabarwienie pochodzi od związków żelazowych, które powstały w wyniku wietrzenia geologicznego. Najbardziej charakterystyczną cechą gleb rdzawych jest słabe uwilgotnienie. Dlatego też, pomimo kwaśnego odczynu ściółki, związki żelaza nie ulegają na ogół większemu przemieszczeniu w głąb profilu glebowego. Skałami macierzystymi gleb rdzawych mogą być piaski zwałowe, piaski sandrowe albo inne utwory piaszczyste i mało przemyte.
