Goran Ivanišević
Z Wikipedii
Goran Ivanišević (ur. 13 września 1971 w Splicie), tenisista chorwacki.
Zawodnik leworęczny, na początku lat 90. regularnie zdobywający najwięcej punktów bezpośrednio z serwisu w męskim cyklu rozgrywek zawodowych; dysponuje również dużym wyczuciem wolejowym, wielokrotnie zdobywał aplauz widowni efektownymi, akrobatycznymi zagraniami przy siatce.
Kiedy w 1992 awansował do finału na Wimbledonie, pokonując po drodze m.in. Pete Samprasa, stał się w oczach specjalistów niemal pewnym kandydatem do wygrania turnieju; jego gra znakomicie pasowała do nawierzchni trawiastej, co potwierdził już w 1991 wygraną w Manchesterze. Ivanišević przegrał jednak wimbledoński finał z Andre Agassim, a w kolejnych latach nastąpiła zdecydowana dominacja Samprasa na kortach londyńskich. Dwukrotnie Ivanišević był finałowym przeciwnikiem Samprasa - w 1994 Chorwat przegrał w trzech setach (7:6, 7:6, 6:0), w 1998 w pięciu setach. Od sezonu 1998 Ivanišević grał mniej skutecznie; nie dochodził nawet do finałów turniejowych i wydawało się, że jego szansa na triumf wielkoszlemowy bezpowrotnie minęła. Zupełnie niespodziewanie powiodło mu się w 2001; Ivanišević, który wypadł w międzyczasie z czołowej setki rankingu światowego, organizatorzy przyznali tzw. "dziką kartę" (specjalne zaproszenie do turnieju). Chorwat stoczył kilka zaciętych spotkań, wyeliminował faworyta gospodarzy Tima Henmana w półfinale i odniósł również końcowy sukces, pokonując w pięciu setach Patricka Raftera z Australii. Mecz finałowy, ze względu na warunki atmosferyczne, był przerywany i zakończył się dopiero na drugi dzień po rozpoczęciu.
Kontuzja uniemożliwiła mu występ w obronie tytułu w kolejnym sezonie, również w 2003 zabrakło Ivaniševicia na Wimbledonie. Przed turniejem w 2004, nękany od kilku sezonów kontuzjami, zapowiedział, że kończy karierę; zdołał dotrzeć do trzeciej rundy, pokonując Rosjanina Michaiła Jużnego oraz Włocha Filippo Volandriego, uległ byłemu mistrzowi Wimbledonu, Australijczykowi Lleytonowi Hewittowi w 1/16 finału.
Goran Ivanišević odniósł ponad 20 zwycięstw turniejowych w grze pojedynczej - wygrywał m.in. znane turnieje, jak Kitzbuehel (1994), Paryż (hala Bercy, 1993), Sztokholm (1992), Wiedeń (1997). W 1995 zdobył Puchar Wielkiego Szlema (1996 finalista tego turnieju) - imprezę komercyjną, rozgrywaną poza cyklem zawodowym ATP, dla najlepszych graczy z czterech wielkoszlemowych turniejów roku. Kilkakrotnie kwalifikował się do turnieju Masters.
Odnosił sukcesy także jako junior - 1988 był nr. 3 rankingu światowego juniorów, w 1987 wygrał juniorskie US Open w deblu (z Diego Nargiso, Włochy).
Reprezentant Jugosławii i Chorwacji na igrzyskach olimpijskich w 1988, 1992 i 1996; brązowy medalista w grze pojedynczej i podwójnej (z Goranem Prpiciem) w 1992. Był także chorążym swoich ekip olimpijskich w Seulu i Barcelonie. W 1990 z Prpiciem oraz Živojinoviciem zdobył drużynowy Puchar Świata. Wielokrotny reprezentant w Pucharze Davisa w singlu i deblu; już po zakończeniu kariery znalazł się w reprezentacji powołanej na pierwszy w historii Chorwacji finał Pucharu Davisa w grudniu 2005, jednak w decydującym, zwycięskim meczu przeciwko Słowacji nie wystąpił.
