Gronkowce

Z Wikipedii

Gronkowce
Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) w barwieniu metodą Grama
Systematyka
Nazwa systematyczna
Staphylococcus
Cechy
Kształt	ziarenkowce
Barwienie	dodatnie

Gronkowce (Staphylococcus) - bakterie zaliczame do grupy bakterii Gram-dodatnich. Morfologicznie są to ziarenkowce występujące w skupiskach, przypominających grona. Prawie wszystkie gatunki Staphyloccocus są względnymi beztlenowcami ( tj. rosną zarówno w warunkach tlenowych jak i beztlenowych). Gronkowce są katalazo-dodatnie. Najczęściej z przypadków chorobowych izolowane są szczepy: S. aureus, S. epidermidis, S. haemolyticus, S. hominis, S. capitis i S. warneri.

Spis treści 1 Gronkowiec złocisty (Staphylococus aureus) 2 Chorobotwórczość S. aureus 2.1 Nosicielstwo 2.2 Sposoby zakażenia 2.3 Jednostki chorobowe 3 Mechanizm patogenności zakażeń gronkowcami 4 Toksyny S. aureus 5 Diagnostyka zakażeń gronkowcowych 6 Oporność gronkowców na leki 7 Antybiotyki przeciwgronkowcowe 8 Źródła 9 Linki zewnętrzne

[edytuj] Gronkowiec złocisty (Staphylococus aureus)

Gronkowiec złocisty to Gram-dodatnia bakteria występująca w jamie nosowo-gardłowej oraz na skórze ludzi i zwierząt. Nosicielstwo występuje szczególnie często pośród personelu szpitalnego, co ma szczególne znaczenie dla szerzenia się zakażeń wewnątrzszpitalnych. Gronkowce wytwarzają termoodporną enterotoksynę tylko w zakażonym produkcie spożywczym. Toksyna Gronkowca jest bardzo odporna na działanie wysokiej temperatury, nie niszczy jej nawet gotowanie przez 30 minut. Optymalna temperatura do rozwoju Gronkowca wynosi 37ºC. Zatrucia gronkowcowem mają krótki okres inkubacji - średnio 2h. Charakterystycznymi objawami zatrucia gronkowcem są: wymioty, biegunka, spadek ciśnienia krwi, zapaść. Śmiertelność jest niewielka. Gronkowce nie wytwarzające przetrwalników, łatwo giną przy ogrzewaniu. Natomiast enterotoksyna Staphylococcus aureus odporna na ogrzewanie może nie zostać rozłożona nie tylko w czasie gotowania, ale nawet pieczenia produktów uprzednio zakażonych. Przyczyną zatruć gronkowcowych mogą być różne produkty spożywcze takie jak: wędliny, potrawy mięsne, sałatki, ciastka, mleko i przetwory mleczne, kremy, chałwy, lody. Te ostatnie są dość częstą przyczyną zatruć wtedy, gdy mieszanka przeznaczona do zamrożenia, nie została natychmiast schłodzona po pasteryzacji lub gdy rozmrożone lody zostały powtórnie zamrożone. Enterotoksyna obecna w produkcie spożywczym nie zmienia zwykle smaku ani zapachu tego produktu. Nie powoduje także bombażu konserw ponieważ gronkowce nie wytwarzają gazu.

[edytuj] Chorobotwórczość S. aureus

[edytuj] Nosicielstwo

Staphylococcus aureus - gronkowce złociste stosunkowo często występują w środowisku człowieka. Szacuje się, że 10 do 50% populacji ludzkiej stale lub okresowo jest nosicielami tych bakterii bez wystąpienia objawów chorobowych.

Nosicielstwo S. aureus dotyczy najczęściej śluzówki przedsionka jamy nosowej. Może również występować przejściowo na skórze, w gardle oraz w drogach rodnych u kobiet. Kolonizacja szczepem S. aureus w niekorzystnych warunkach może stanowić punkt wyjścia dla zakażenia.

[edytuj] Sposoby zakażenia

• drogą kropelkową
• przez kontakt pośredni
• przez przedmioty codziennego użytku

Ryzyko zakażenia gronkowcem złocistym wzrasta w przypadku:

• przerwania ciągłości tkanek
• obecności ciała obcego w tkankach
• współistniejących chorób, takich jak: nowotwory (np. białaczki), marskość wątroby, cukrzyca i inne choroby metaboliczne, stosowanie terapii immunosupresyjnej lub przeciwnowotworowej, inne niedobory odporności.

[edytuj] Jednostki chorobowe

S.aureus najczęściej powoduje zakażenia ropne skóry, tkanek podskórnych oraz tkanek miękkich, zakażenia układowe, zakażenia lub zatrucia związane z produkcją toksyn.

1. Zakażenia ropne skóry, tkanek podskórnych oraz tkanek miękkich:

• czyraki
• czyraczność
• jęczmień (choroba)
• karbunkuł
• ropnie
• ropne zakażenia ran pooperacyjnych, pourazowych i innych
• liszajec (zwykle gronkowiec wtórnie dołącza się zakażenia paciorkowcem ropotwórczym)
• zapalenie sutka u kobiet karmiących piersią
• pyodermia
• zastrzał
• zanokcica
• figówka
• zapalenie mieszka włosowego

2. Zakażenia układowe o etiologii gronkowcowej:

• zapalenie szpiku kostnego i kości
• zapalenie tchawicy
• zapalenie płuc - jako powikłanie grypy
• zapalenie mięśnia sercowego, ostre zapalenie wsierdzia
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ropnie mózgu
• zapalenie żył
• zakażenie układu moczowego
• posocznica gronkowcowa

3. Zakażenia lub zatrucia związane z produkcją swoistych toksyn

• choroba Rittera
• gronkowcowy zespół wstrząsu toksycznego
• gronkowcowe zatrucia pokarmowe

[edytuj] Mechanizm patogenności zakażeń gronkowcami

[edytuj] Toksyny S. aureus

• Enterotoksyny A, B, C1, C2, D, E, F - powodują zatrucia pokarmowe
• Hemolizyny - wywołują lizę erytrocytów
• Koagulaza - powoduje aktywację kaskady krzepnięcia krwi.
• Eksfoliatyna (toksyna epidernonekrotyczna)- działa na warstwę ziarnistą naskórka powodując jej łuszczenie
• Leukocydyna - uszkadza leukocyty, głównie granulocyty i makrofagi
• Czynnik CF - ścina fibrynogen
• Hialuronidaza - ułatwia wnikanie i rozprzestrzenianie się gronkowców
• fibrynolizyna - rozpuszczanie skrzepu i rozprzestrzenianie się procesu chorobowego
• Penicylinaza - warunkuje oporność gronkowców na penicylinę.

[edytuj] Diagnostyka zakażeń gronkowcowych

Na pęmpku i wewnętrznych stronach ud  sa place czerwone swedzą w czasie snu
i w moment kladzenia się spać

[edytuj] Oporność gronkowców na leki

Niektóre nowe fagotypy są odporne na:

• penicylinę
• tetracykliny

[edytuj] Antybiotyki przeciwgronkowcowe

• Detreomycyna - maść
• Biodroxil (Cefadroxilum) - antybiotyk w postaci granulatu do sporządzenia zawiesiny, kapsułki, tabletki powlekane.

[edytuj] Źródła

[edytuj] Linki zewnętrzne