Hans Reichenbach
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Hans Reichenbach (ur. 26 września 1891 w Hamburgu, zm. 9 kwietnia 1953 w Los Angeles), jeden z czołowych filozofów nauki, wykładowca i zwolennik pozytywizmu logicznego.
Reichenbach był współzałożycielem koła Berlińskiego, które obok Koła Wiedeńskiego tworzyło silny ośrodek empiryzmu logicznego.
Po ukończeniu szkoły średniej w Hamburgu Reichenbach studiował inżynierię na politechnice w Stuttgarcie oraz fizykę, matematykę i filozofię na różnych uczelniach - w Berlinie, Erlangen, Getyndze, Monachium. Jego nauczycielami byli Ernst Cassirer, David Hilbert, Max Planck, Max Born, Arnold Sommerfeld. Reichenbach działał aktywnie w ruchu młodzieżowym i studenckich organizacjach. Chciał przeprowadzić reformę uniwersytetu, wprowadzić wolność badania i wyplenić antysemityzm.
Reichenbach uzyskał stopień w filozofii na uniwersytecie w Erlangen w 1915 r., a w 1916 r. opublikowano jego dysertację doktorską z teorii prawdopodobieństwa, promotorami której byli Paul Hensel i Emmy Noether. W okresie I Wojny Światowej Reichenbach walczył na froncie rosyjskim w oddziałach radiowych. W roku 1917 z powodu kłopotów ze zdrowiem został zwolniony ze służby i wrócił do Berlina. W latach 1917-1920 pracował jako inżynier i fizyk, uczęszczał też na wykłady Alberta Einstena z teorii względności.
W roku 1920 Reichenbach zaczął nauczać w Technische Hochschule w Stuttgarcie jako Privatdozent. W tym samym roku opublikował swoją pierwszą książkę o filozoficznych implikacjach teorii względności: The Theory of Relativity and A Priori Knowledge, która krytykowała Kanta pojęcia syntetycznych sadów a priori. Późniejsze jego publikacje to: Axiomatization of the Theory of Relativity (1924), From Copernicus to Einstein (1927) i The Philosophy of Space and Time (1928), która zapoczątkowała logiczno-empiryczne spojrzenie na teorię względności.
W roku 1926 za poparciem Einsteina, Plancka i von Lauego otrzymał stanowisko asystenta profesora na wydziale fizyki uniwersytetu berlińskiego.
Wyróżniał się metodami nauczania - był bardzo przystępny i otwarty, a jego wykłady czasami zamieniały się w dyskusje. Dzisiaj jest to czymś zwyczajnym ale w tamtych czasach była to nowość.
W roku 1928 Reichenbach ufundował "kolo berlinskie" - Stowarzyszenie filozofii empirycznej (niem. "Die Gesellschaft für empirische Philosophie"). Jego członkami byli między innymi Carl Gustav Hempel Richard von Mises, David Hilbert, i Kurt Grelling. W 1930 roku wraz z Rudolfem Carnapem zaczęli wydawać pismo Erkenntnis.
W 1933 kiedy Adolf Hitler został kanclerzem niemieckim Reichenbach wyemigrował do Turcji gdzie prowadził departament filozofii na uniwersytecie w Istambule. Prowadził miedzydyscyplinarne seminaria i wykłady z nauk; w roku 1935 opublikował The Theory of Probability.
W 1938 roku z pomocą Charles Morris przeniósł się do USA, gdzie objął profesurę w Uniwersytecie w Kaliforni w Los Angeles. Jego praca o filozoficznych podstawach mechaniki kwantowej została opublikowana w roku 1944 następnie ukazały się Elements of Symbolic Logic i The Rise of Scientific Philosophy. Jego najwybitniejszym studentem mógł być Hilary Putnam. On pomógł ustanowić UCLA jako wiodący departament filozoficzny w USA po wojnie.
Zmarł 9 kwietnia 1953 roku w Los Angeles podczas pracy nad problemami z filozofii przestrzenie i czasu i natury praw naukowych. Te prace dały w wyniku dwie książki opublikowane po śmierci: The Direction of Time i Nomological Statements and Admissible Operations.