Henryk Orleański, hrabia Paryża

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Henryk Burbon-Orleański, fr. Henri Robert Ferdinand Marie Louis Philippe d'Orléans lub Henri, comte de Paris (5 lipca 1908 - 19 czerwca 1999) – orleański pretendent do tronu Francji jako Henryk VI lub Henryk V.

[edytuj] Dziedzictwo

Urodził się w zamku, w Nouvion-en-Thiérache, w departamencie Aisne, we Francji. Jego ojcem był Jan Orleański, książę de Guise (1874-1940), a jego matką Isabella d'Orléans (1878-1961); jego rodzice byli rodzeństwem ciotecznym. Henryk jest pra-pra-wnukiem króla Francuzów, ostatniego władcy Francji - Ludwika Filipa I. Dorastał w Maroko i ukończył uniwersytet w Louvain. W 1926 został delfinem, podczas gdy jego ojciec został oficjalnym pretendentem do tronu. W 1939, po tym jak odmówiono mu wstapienia do francuskiej, a później armii, Henryk dołączył do Legii Cudzoziemskiej. W 1950, po unieważnieniu wyganania jego rodziny (z 1848 roku), Henryk powrócił wreszcie do ojczyzny.

Podczas swoich rządów jako pretendera do tronu, Henryk roztrwonił rodzinny majątek (pierwotnie równowartość 40 milionów dolarów) - wyprzedał biżuterię, obrazy, meble i nieruchomości, aby samemu prawadzić "wygodne życie" razem ze swoja kachanką - Monique Friesz, byłą pielęgniarką. Doprowadziło to do otwartego konliktu między nim a jego dziećmi, które w ten sposób zostały pozbawione spadku.

[edytuj] Małżeństwo i potomkowie

Doña Isabel, hrabina Paryża w 1995

8 kwietnia 1931 poślubił Doña Isabel, księżniczkę z rodu Orléans-Braganca (1911-2003). Para miała 11 dzieci, ale od 1986 była w separacji:

Isabelle de France (ur. 8 kwietnia 1932), żona Friedricha Karla, hrabiego Schönborn-Buchheim.
Henryk, hrabia Paryża, książę Francji (ur. 14 czerwca 1933), mąż Marii Teresy, księżniczki Württemberg, księżnej Montpensier, później Micaeli Cousino.
Hélène de France (ur. 17 września 1934), żona hrabiego Evrarda de Limburg Stirum.
François de France, książę Orleanu (15 sierpnia 1935 - 11 października 1960).
Anne de France (ur. 4 grudnia 1938), żona księcia Carlosa Burbon-Sycylijskiego, infanta hiszpańskiego, księcia Kalabrii.
Diane de France (ur. 24 marca 1940), żona Carla, księcia Württemberg.
Michel de France, hrabia d'Evreux (ur. 25 czerwca 1941), mąż Beatrice Pasquier de Franclieu.
Jacques de France, książę Orleanu (ur. 25 czerwca 1941), mąż Gersendy de Sabran-Pontevès.
Claude de France (ur. 11 grudnia 1943), żona Amadeusza, piątego księcia Aosty (rozwód 1964), później żona Arnaldo La Cagnina (rozwód 1996).
Chantal de France (ur. 9 stycznia 1946), żona barona François Xavier de Sambucy de Sorgue.
Thibaut de France, hrabia de La Marche (20 stycznia 1948 - 23 marca 1983), mąż Marion Gordon-Orr.

[edytuj] Problemy rodzinne

W 1984 Henryk ogłosił, że jego syn - delfin Henryk utarcił swój spadek i prawa do tronu, ponieważ rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną i ożenił się po raz drugi - wziął ślub cywilny (wielu francuskich rojalistów nie uznaje ślubów cywilnych. Henryk nadał synowi mniej wartościowy tytuł, "hrabiego de Mortain" na miejsce "hrabiego de Clermont" i powiedział również, że znalazł się on poza linia sukcesji. Po kilku lata jednak Henryk przywrócił synowi wszelkie dawne tytuły (w tym delfina), a jego nowej żonie - Micaeli Cousiño Quinones de Leon, nadał tytuł "księżniczki de Joinville".

Henryk również pozbawił praw do dziedziczenia swoich dwóch innych synów: Michela i Thibauts, ponieważ obaj poślubili commoners. Ta dezycja została później anulowana przez jego sukcesora. Te działania Henryka dotyczące dziedziczenia nie zostały nigdy uznane przez większość rojalistów, dlatego nie były one wiążące.

Henryk zmarł na raka prostaty, w Chérisy, niedaleko Dreux, we Francji.