Henryk Uziembło

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Henryk Uziembło, herbu Sulima (ur. 27 lutego 1879 w Krze koło Krakowa, zm. 3 sierpnia 1949 w Krakowie) – polski malarz, grafik i projektant.

W latach 1896-1901 studiował w Wiedniu, później wrócił na studia do krakowskiej ASP. W roku 1904 wyjechał na dalsze studia do Paryża, potem do Włoch, gdzie zwiedził Rzym i Florencję. W 1906 zorganizował w Wiedniu wystawę swoich prac, która odniosła bardzo duży sukces. Po powrocie do Krakowa pracował dla przemysłu metalurgicznego projektując lampy, świeczniki, naczynia. Jako kierownik artystyczny zakładów witrażowych S. Żeleńskiego dbał o wysoki poziom techniczny i artystyczny prac. W 1908 roku wziął udział w zbiorowej wystawie prac w krakowskim Pałacu Sztuki. W latach 1904-1908 pracował wraz z Włodzimierzem Tetmajerem nad polichromią w kościele parafialnym w Sosnowcu. Zaprojektował witraż do budynku Banku Kredytu Hipotecznego (obecnie Izba Rzemieślnicza) na ul. św. Anny (w 1908 roku) i witraż przedstawiający Irenę Solską do Jamy Michalika w 1910 r. Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1901).

Uziembło projektował bardzo piękne wnętrza. Wspomnieć należy pracę dla rodziny Tarnowskich do pałacu w Dzikowie koło Tarnobrzegu, salon w sanatorium dr. Kazimierza Dłuskiego w Zakopanem (1910), fryz w Białej Sali kawiarni Noworolskiego z 1912 r. W tym samym roku wziął udział w kolejnej wystawie Architektura Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym. Wygrał wówczas konkurs na urządzenie wnętrz Hotelu Krakowskiego we Lwowie. Najpiękniejsze jednak wnętrza (niestety oba nie istnieją) zaprojektował dla krakowskiego kina "Uciecha" w roku 1912 i dla teatru "Bagatela" w 1918-1919 r. Wnętrze teatru zniszczył pożar, a jak wyglądało ukazują zachowane do dziś negatywy zdjęć przechowywane w Muzeum UJ.

Był prawdopodobnie pomysłodawcą nazwy kabaretu "Zielony Balonik". W latach I wojny światowej pracował w krakowskim Wydziale Grobów Wojennych malując widoki cmentarzy rozpowszechniane później na pocztówkach. Od 1922 roku do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowej Szkole Zdobnictwa i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Nadal projektował meble, tkaniny, mozaiki (fasada Muzeum Przemysłowo-Technicznego) oraz grafikę książkową. 3 sierpnia 1949 wybrał się do Teatru im. Słowackiego na przedstawienie, podczas którego zasłabł. Mimo szybkiej pomocy zmarł tego samego dnia w szpitalu. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim.