Hilary Szpilowski
Z Wikipedii
Hilary Szpilowski, ur. 1753, zm. 10 marca 1827, polski budowniczy i architekt specjalizujący się w klasycyźmie i neogotyku, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, ojciec architekta Sylwestra Szpilowskiego (1790-1832).
Od roku 1781 pracował u Stanisława Zawadzkiego, w roku 1785 zostając przysięgłym architektem m. Warszawy. Od 1807 budowniczy departamentowy i asesor w Izbie Administracyjnej Departamentu Warszawskiego. W latach 1817-1823 zastępca profesora i wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.
[edytuj] Ważniejsze prace
- pałac w Walewicach 1783
- projekt przebudowy pałacu w Nieborowie 1784
- prace przy kolumnie Zygmunta III Wazy w Warszawie 1808
- prace przy Zamku Królewskim w Warszawie 1810
- nagrobek Baciarellich w Katedrze Warszawskiej 1818
- prace przy budowie Obserwatorium Astronomicznego w Ujazdowie 1822-1824
- dom Bentkowskiego przy Nowym Świecie 49 1822
- projekt Wodozbioru w Łazienkach
- prace przy pałacu Sanguszków przy Nowym Świecie 51 i Katedrze Warszawskiej wraz z Jakubem Kubickim
- projekt przybudówki neogotyckiej przed kościołem św. Jacka i cyborium dla tego kościoła 1923
- projekt przebudowy pałacu Saskiego 1925
- i inne.
[edytuj] Bibliografia
- Łoza Stanisław: Architekci i Budowniczowie w Polsce, W-wa 1954
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Architektura przedwojennej Warszawy Hilary Szpilowski
