Hugo Grocjusz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hugo Grocjusz

Hugo Grocjusz, Hugo Grotius, Huig de Groot (ur. 10 kwietnia 1583 w Delft, zm. 28 sierpnia 1645 w Rostocku), holenderski prawnik, filozof i dyplomata.

Hugo Grocjusz był wyjątkowo zdolnym dzieckiem, o czym świadczy fakt, że nauczył się czytać w wieku dwóch lat, a doktorat z prawa uzyskał w 1598 roku, gdy miał lat piętnaście. W 1601 roku został historykiem Stanów Holenderskich, a w 1613 roku radnym miasta Rotterdam. W 1618 roku został aresztowany za działalność wymierzoną przeciwko księciu Maurycemu Nassauskiemu i skazany rok później na dożywotnie więzienie. W 1620 roku zdołał jednak uciec do Antwerpii. Potem udał się do Paryża, gdzie przez dziesięć lat był doradcą dworu francuskiego. Od roku 1634 aż do śmierci był szwedzkim ambasadorem w Paryżu.

Podzielił on prawo na prawo stanowione (ius civile) oraz prawo natury (ius naturale). Prawo stanowione jest wyborem historii, zależnym od przemian politycznych i historycznych, samo więc ulega zmianom. Natomiast prawo natury wypływa z trwałej natury ludzkiej, dlatego jest niezmienne i może być badane jedynie drogą filozoficzną.

Za źródło prawa międzynarodowego (ius gentium czyli prawa narodów) Grocjusz uznał zwyczaj i praktykę, wypływające z prawa natury oraz umowy. Prawo międzynarodowe powinno się jego zdaniem opierać na zasadach racjonalizmu i humanizmu. Ojciec nauki prawa międzynarodowego publicznego.

Grocjusz stworzył także własną koncepcję umowy społecznej. Według niego ludzie mając przyrodzone skłonności towarzyskie, dla zaspokojenia ich i zabezpieczenia swych interesów tworzą na drodze umowny związek państwowy, który jako odpowiadający naturze ludzkiej jest przedmiotem prawa natury. Dla Grocjusza wola jest determinantą obowiązywania prawa, co pojawia się w innej formie także w późniejszych koncepcjach prawa natury o zmiennej treści.

Najbardziej znaną pracą Grocjusza jest O prawie wojny i pokoju (1625, De iure belli ac pacis), w której zawarł swoje rozważania o prawie. Warto również odnotować wcześniejszą jego pracę - Mare liberum (pełny tytuł po polsku: Wolność mórz, czyli dysertacja o prawie, jakie przysługuje Holendrom do handlu z Indiami), wydaną w 1609 roku. W pracy tej Grocjusz, powołując się na prawo natury, postawił trzy tezy: 1. Odkrycie nowego lądu nie daje jeszcze prawa do panowania nad nim; 2. Nikt nie może mieć monopolu na żeglugę po morzach; 3. Nikt nie ma prawa ograniczać innym państwom handlu z Indiami.

[edytuj] Twórczość

Dzieło Grocjusza
O prawie wojny i pokoju

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
z Hugona Grocjusza

De republica emendanda, 1601
Parallelon rerumpublicarum (Porównanie kostytucji), 1602
De iure praedae (On the right of capture), wraz z Mare liberum (Wolność mórz...), 1604
De antiquitate reipublicae Batavicae, 1610
Ordinum pietas, 1613
Defensio fidei catholicae de satisfactione (Obrona wiary katolickiej), 1617
De iure belli ac pacis (O prawie wojny i pokoju), 1625
De veritate religionis Christianae (O religii chrześcijańskiej), 1627
Inleydinge tot de Hollantsche rechtsgeleertheit (Wstęp do prawa holenderskiego), 1631
Via ad pacem ecclesiasticam, 1642
De imperio summarum potestatum circa sacra, 1647
De fato (O przeznaczeniu), 1648
Annales et historiae de rebus Belgicis (Historia Niderlandów), 1657