Hyaenodon
Z Wikipedii
| Hyaenodon | |
 Hyaenodon - obraz Heinricha Hardera (1920) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | †pradrapieżne |
| Rodzina | †Hyaenodontidae |
| Rodzaj | †Hyaenodon |
| Nazwa systematyczna | |
| †Hyaenodon | |
| Leidy, 1869 | |
Hyaenodon - rodzaj wymarłego ssaka z rzędu kreodontów (Creodonta). Przedstawiciele tego rodzaju zamieszkiwali tereny Europy, Azji i Ameryki Północnej. Hyaenodon pojawił się w środkowym eocenie i wymarł ostatecznie pod koniec oligocenu. Były to ssaki drapieżne i padlinożerne, o uzębieniu wykazującym specjalizację analogiczną do właściwych drapieżnych ssaków z rzędu Carnivora. Zęby policzkowe były zmodyfikowane w taki sposób aby utworzyć powierzchnię tnącą działającą na zasadzie nożyc, czyli tak zwane łamacze. O ile ta struktura była funkcjonalnie identyczna jak u dzisiejszych drapieżnych, to jednak tworzyły ją inne zęby policzkowe. Cecha ta jest charakterystyczna dla wszystkich kreodontów. Analiza szkieletu tych ssaków sugeruje, że były one zdolne do stosunkowo szybkiego poruszania się, ale ich kończyny odznaczały się mniejszą ruchliwością w porównaniu do dzisiejszych ssaków drapieżnych, np. kotowatych. Hyaenodon podobnie jak i inne kreodonty miały proporcjonalnie mniejsze i słabiej rozwinięte mózgi niż właściwe drapieżne.
Opisano kilka gatunków z rodzaju Hyaenodon. Większość z nich nie przekraczała rozmiarów wilka, nieliczne gatunki były jednak znacznie większe, Hyaenodon gigas, największy z rodzaju Hyaenodon miał wysokość 1,4 m i ważył 500 kg. Zamieszkiwał Mongolię. Ostatecznie wszystkie Creodonta takie jak Hyaenodon i inne spokrewnione z nim rodzaje wymarły zapewne na skutek narastającej konkurencji z bardziej ruchliwymi i inteligentniejszymi drapieżnikami z rzędu drapieżnych.
