Improwizacja (muzyka)
Z Wikipedii
Improwizacja - spontaniczne tworzenie bez przygotowania. W muzyce to sposób grania polegający na układaniu przez instrumentalistę lub wokalistę swojej partii podczas grania (np. na koncercie), przez co proces tworzenia utworu zbiega się w czasie z jego wykonaniem. Może polegać również na modyfikacjach wykonywanego tematu.
Początków improwizacji w muzyce należy szukać w muzyce ludowej, także w tradycyjnej muzyce Dalekiego Wschodu.
W muzyce poważnej występowała w baroku jako basso continuo, w klasycyzmie podczas wykonywania kadencji w koncertach i muzyce romantycznej jako improwizacje solistów.
W muzyce rozrywkowej improwizacja jest charakterystyczna dla jazzu, w mniejszym stopniu dla bluesa i rocka.
Pomimo że improwizacja jest postrzegana jako coś bardzo spontanicznego, podstawą dobrej improwizacji jest rzetelne przygotowanie. Improwizacja najczęściej oparta jest o następujące elementy:
- formę utworu (kolejność następujących po sobie części utworu i charakter tych części)
- harmonię (schemat harmoniczny; sekwencję następujących po sobie akordów w akompaniamencie)
- temat utworu (podstawowa melodia, która grana jest zazwyczaj na początku utworu)
