Inmarsat

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Satelita Inmarsat-3

Organizacja Inmarsat (skrót od International Maritime Satellite) została utworzona w 1979 roku przez Międzynarodową Organizację Morską (International Maritime Organization) —- wyspecjalizowaną agendę ONZ-u. Jej zadaniem miało być zapewnienie komunikacji statkom. Komunikacja miała się odbywać za pośrednictwem satelitów geostacjonarnych. Początkowo Inmarsat wynajmował satelity. Od 1983 roku korzysta z własnych. Sterowane są z ponad dwudziestu stacji naziemnych. W kwietniu 1999 dokonano prywatyzacji Inmarsatu, który od tego czasu podlega kontroli International Mobile Satellite Organization (IMSO). Akcje Inmarsatu są notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Londynie (London Stock Exchange) i wchodzą w skład wskaźnika FTSE 250.

System satelitów Inmarsat składa się z dwunastu sztucznych satelitów (z tego jedenaście dzałających) znajdujących się na orbicie geostacjonarnej. Tworzą one sieć umożliwiającą komunikację z prawie każdym punktem na kuli ziemskiej (z wyjątkiem okolic podbiegunowych). Trzy z satelitów znajdują się nad Europą. Od 1996 roku satelity wyposażone są w transpondery umożliwiające dokładniejsze określanie położenia odbiornika na Ziemi (EGNOS) w ramach systemu GPS i Galileo - (EGNOS).

W celu uzyskania połączenia z satelitą musi na niego zostać skierowana specjalna antena paraboliczana (w niektórych wypadkach może zostać użyta prosta antena). Współczesne odbiorniki (telefony satelitarne) mają wielkość małego nesesera i umożliwiają moza komunikacją głosową (telefonowaniem) również wszelkie inne sposoby komunikacji (e-mail, dostęp do sieci komputerowych, wideo itp.)

[edytuj] Satelity i ich oznaczenia

Pozycja satelitów Inmarsat może się zmieniać (ponższe dane są z września 2004). Wszystkie satelity znajdują się ok. 35 800 km od powierzchni Ziemi (orbita geostacjonarna).

Oznaczenie	Pozycja	Masa (z paliwem)	Masa (bez paliwa)	Start	Rakieta użyta do wyniesienia
Inmarsat 2-F1	143°33'E	1 310 kg	690 kg	30.10.1990 23:16:00 (UTC)	Delta-6925
Inmarsat 2-F2	98°2'W	1 310 kg	800 kg	08.03.1991 23:03:00 (UTC)	Delta-6925
Inmarsat 2-F3	142°2'W	1 310 kg	800 kg	16.12.1991 23:19:48 (UTC)	Ariane-44L
Inmarsat 2-F4	109°2'E	1 310 kg	800 kg	15.04.1992 23:25:27 (UTC)	Ariane-44L
Inmarsat 3-F1	64°E	2 068 kg	?	03.04.1996 23:01:00 (UTC)	Atlas-2
Inmarsat 3-F2	15°23'W	?	?	06.09.1996 17:37:00 (UTC)	Proton-K Blok-DM1
Inmarsat 3-F3	178°12'E	2 068 kg	?	18.12.1996 01:57:00 (UTC)	Atlas-2
Inmarsat 3-F4	53°56'W	2 068 kg	?	03.06.1997 23:20:06 (UTC)	Ariane-44L
Inmarsat 3-F5	24°56'E	2 068 kg	?	04.02.1998 23:29:00 (UTC)	Ariane-44LP
Inmarsat 4-F1	63°58'E	5 959 kg	?	11.03.2005 21:42 Uhr (UTC)	Atlas-5(431)
Inmarsat 4-F2	52°48'W	5 959 kg	?	08.11.2005 14:07 (UTC)	Zenit-3SL
Inmarsat 4-F3	/	5 959 kg	?	nieznany	Ariane 5?

[edytuj] Serwis

Inmarsat-A daje dostęp do telefonii, usług teleksowych i faksowych jak też do systemu alarmowego o prędkości przesyłowej 9,6 – 64 kbit/s. Jest to jedyny analogowy kanał; pod koniec 2007 ma zostać wyłączony.
Inmarsat-B jak Inmarsat ale w formie cyfrowej.
Inmarsat-C jest kanałem asynchronicznym, przez który odywa się np. komunikacja e-mailowa, teleksowa, dostarczane są informacje meteorlogiczne. W ramach systemu GMDSS zapewniony jest dostęp do informacji dotyczących bezpieczeństwa na morzu.
Inmarsat-D+ ma podobną funkcjonalność jak Inmarsat-C, jednak z niższą prędkością przepływu informacji.
Inmarsat-E/E+ służy do odbioru wezwań z prośbą o pomoc, wysyłanych przez radiopławy. Te sygnały są przesyłane przez satelitę do stacji nazeimnych. Inmarsat-E+ jest rozwinięciem Inmarsat-E, w którym potwierdzenie odbioru wezwania o pomoc jest wysyłane do radiopławy. Ten serwis został zgodnie z decyzją IMO (MSC/Circ.1171 - 11/8/2005) dnia 01.12.2006 wstrzymany.
Inmarsat-M służy do komunikacji głosowej, faksowej oraz wysyłania informacji z niewielką prędkością 2,4 – 4,8 kbit/s.
Inmarsat-Mini-M zapewnia tę samą funkcjonalność, jednak przy mniejszym zasięgu geograficzyn (spot beam w przeciwieństwie do global beam).
Inmarsat-Fleet obejmuje kilka sieci: Inmarsat-Fleet77, Inmarsat-Fleet55 i Inmarsat-Fleet33. Te sieci służą do przesyłu różnego rodzaju informacji od wolnych połączeń głosowych po ISDN z prędkością 128 kbit/s.
Inmarsat-BGAN to skrót od Broadband Global Area Network jest serwisem do przesyłu danych i korzysta z satelitów I-4 (IOR i od połowy zeszłego roku również AORE). Prędkość przesyłu wynosi do 492 kbit/s