Intubacja
Z Wikipedii
Intubacją nazywamy umieszczenie plastikowej rurki długości ok. 25 - 28 cm, zwanej rurką intubacyjną, w tchawicy pacjenta. Procedura jest wprowadzona z pomocą laryngoskopu.
[edytuj] Zastosowanie
Rurka intubacyjna służy do:
- dostarczania pacjentowi mieszaniny gazów usypiających i tlenu podczas znieczulenia ogólnego w czasie operacji.
- prowadzenie sztucznego oddechu z respiratora (maszyny zastępującej płuca) lub z ambu u niektórych pacjentów leżących na oddziałach intensywnej terapii i oddziałach intensywnej opieki pooperacyjnej.
- podania niektórych leków
[edytuj] Wskazania
- Jest niezbędna w prowadzeniu reanimacji, czyli w procesie ożywiania człowieka. Zapobiega również niebezpieczństwu zachłyśnięcia się treścią pokarmową znajdującą się w żołądku pacjenta.
- Stosowana podczas zabiegów w znieczuleniu ogólnym. Rurka intubacyjna wprowadzana jest do tchawicy u pacjenta znieczulonego i zwiotczonego lub nieprzytomnego np. po NZK. Po zakończonym zabiegu (najczęściej) rurka intubacyjna zostaje usunięta.
- Jeżeli zaistnieje konieczność prowadzenia długotrwałej sztucznej wentylacji (najczęściej u pacjentów oddziałów intensywnej terapii), wtedy po ok. 7 dniach rurka intubacyjna jest usuwana, natomiast w jej miejsce jest zakładana sztuczna droga oddechowa, tzw. tracheotomia. Polega na umieszczeniu krótkiej, plastikowej rurki w tchawicy pacjenta, lecz w odróżnieniu od intubacji, koniec rurki zostaje wyprowadzony nie przez usta, ale przez przednią ścianę szyi w okolicy uwypuklenia krtani.
[edytuj] Główne powikłania intubacji
- Uszkodzenie uzębienia, włącznie z wybiciem zęba / zębów.
- Uszkodzenie mostków, protez, koron.
- Uszkodzenie / zranienie warg, podniebienia miękkiego, języka, języczka, nagłośni.
- Chrypka, ból gardła, trudności z przełykaniem śliny.
- Bardzo rzadko zdarza się zwężenie krtani spowodowane długotrwałym przebywaniem w niej rurki intubacyjnej.
