Izabela de Valois
Z Wikipedii
Izabela Valois (fr. Isabella de Valois), (9 listopada 1389 – 13 września 1410), księżniczka francuska, córka króla Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej. Królowa Anglii w latach 1396 - 1400.
Urodziła się w Paryżu, jej rodzeństwo to między innymi: Jan de Touraine, Katarzyna de Valois i Karol VII Walezjusz. Jej młodsza siostra Katarzyna de Valois poślubiła później króla Anglii - Henryka V.
31 października 1396, kiedy Izabela miała 6 lat poślubiła odwowiałego króla Ryszarda II - żeby przypieczętować pokój francusko-angielski. Małżeństwo nie zostało skonsumowane, z powodu młodego wieku panny młodej. Izabela zamieszkała w Wallingford Castle, ponieważ Ryszard pojechał na wyprawę do Irlandii. Podczas powrotu do Anglii został on pojmany i zamordowany, wtedy Izabela na rozkaz nowego króla - Henryka V musiała opuścić Windsor i przenieść się do Sunninghill.
Henryk IV nie wiedział co ma zrobić z królową-wdową, więc postanowił, że poślubi ona jego syna - również Henryka. Izabela stanowczo odmówiła, pogrążyła się w żałobie po Ryszardzie i nie odpowiadała na prośby Henryka. Wreszcie postanowiła wrócić do Francji.
29 czerwca 1406, ponownie wyszła za mąż, za swojego kuzyna - Karola, diuka Orleanu. Zmarła w połogu, w wieku 23 lat, pozostawiła jedyną córkę - Joannę (ur. 1409, w Blois – zm. 1432, w Angers). Joanna poślubiła w 1424 Jana II d'Alençon.
| Poprzednik Anna Czeska |
 |
królowa Anglii 1396-1399 |
|
Następca Joanna z Nawarry |
