Izomery jądrowe
Z Wikipedii
Izomery jądrowe to atomy o tym samym nuklidzie (jądrze), o identycznej liczbie protonów i neutronów, jednakże różniące się stanem kwantowym. Ich odkrywcą był Otto Hahn, badając produkty rozpadu uranu.
W fizyce jądrowej określa się mianem izomeru częstokroć tylko trwałe, pobudzone stany izotopu, przy czym granica między trwałym i nietrwałym stanem jest płynna i waha się w zakresie kilku nanosekund do kilku sekund (i dłużej).