Józef Sieroszewski
Z Wikipedii
Józef Sieroszewski (24 X 1909 - 10 VI 1987) - wybitny polski ginekolog.
Urodził się 24 października 1909 w Nowogródku, gdzie również ukończył gimnazjum. W latach 1928 - 1934 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Lata 1935 - 1938 to dla niego praca jako asystent-wolontariusz w Klinice Położniczo-Ginekologicznej USB w Wilnie. W 1939 roku został ordynatorem Oddziału Położniczo-Ginekologicznego i Chirurgicznego w Szpitalu Powiatowym w Nowogródku. W sierpniu 1939 został zmobilizowany, pracował w Szpitalu Wojennym nr 201 w Lublinie. Od 17 września 1939 był internowany w Rumunii, gdzie do roku 1945 bezinteresownie pracował jako ginekolog w Ośrodkach Polskich Uchodźców. Po powrocie do Polski i krótkim etapie pracy w Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi, podjął 1 maja 1946 pracę w Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniwersytetu Łódzkiego, początkowo jako starszy asystent, od 1950 roku jako adiunkt. W czerwcu 1951 roku objął kierownictwo kliniki, w 1952 roku habilitował się, w 1954 roku mianowany został profesorem. W latach 1953 - 1955 i 1962 - 1966 piastował funkcję prorektora Akademii Medycznej w Łodzi, wieloletni Dyrektor Instytutu Ginekologii i Położnictwa. w latach 1959-1962 pełnił równolegle funkcję szefa Katedry Położnictwa i Ginekologii Wojskowej Akademii Medycznej.
Wybitny operator, autor własnych metod operacyjnych, szczególnie w przypadkach wysiłkowego nietrzymania moczu. W swojej filozofii operacyjnej kierował się zachowawczą myślą przewodnią, uważając usunięcie organu za ostateczność.
Zmarł 10 czerwca 1987 r. w Łodzi.
