Jadwiga Łuszczewska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Portret Jadwigi Łuszczewskiej, Józef Simmler, 1855

Jadwiga Łuszczewska, ps. literacki Deotyma (ur. 1 sierpnia 1834 w Warszawie, zm. 23 września 1908 tamże) - polska poetka i powieściopisarka romantyzmu.

Jej ojcem był Wacław Łuszczewski (zm. 1867), radca stanu i dyrektor wydziału Przemysłu i Kunsztów w Komisji Spraw Wewnętrznych Królestwa Polskiego. Matka, Magdalena, pochodziła z rodu Żółtowskich; była córką Edwarda, generała Armii Napoleona I. Jadwiga wychowywana była w patriotycznej atmosferze, gdzie wiele uwagi poświęcano historii i literaturze. Owocem takiego wychowania były też jej liczne podróże wraz z rodzicami po ziemiach polskich. W latach 1856-1860 zwiedziła Wielkopolskę, Malbork, Gdańsk, okolice Sandomierza. Poznała Góry Świętokrzyskie i Tatry. Potem zwiedziła Austrię, Belgię, Francję i Włochy. Pseudonim "Deotyma" wybrała jej matka, gdy Jadwiga miała kilkanaście lat. Szybko zdobyła rozgłos i podziw jako improwizatorka poezji. Jadwiga zaangażowała się także w działalność patriotyczną. Brała udział w manifestacjach patriotycznych, które odbywały się w Warszawie od 1860 r. Z czasem poetka poparła realistyczną politykę margrabiego Aleksandra Wielopolskiego, jednego z bywalców salonu artystyczno-literackiego państwa Łuszczewskich.

Po wybuchu powstania styczniowego Wacław Łuszczewski złożył godność szambelana carskiego, za co został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Deotyma zdecydowała się towarzyszyć swemu ojcu. W roku 1865 Wacław wraz z córką powrócili do Warszawy. W 1867 zmarł ojciec poetki, a w 1869 umarła także jej matka. Deotyma zamieszkała w domu przy ulicy Królewskiej i tu od 1870 prowadziła własny salon literacki. Był to początek znanych w Warszawie "czwartków literackich" u Deotymy. Z życia towarzyskiego wycofała się z powodu choroby.

Napisała wiele zbiorów wierszy, cykl poematów historycznych Polska w pieśni, m.in. Lech (1859) czy Sobieski pod Wiedniem (1908). Popularność zdobyły powieści historyczne dla młodzieży, zwłaszcza Panienka z okienka (1898), Branki w jasyrze i Pamiętnik. Była również autorką powieści fantastyczno-naukowej Zwierciadlana zagadka.