Jan Dąbrowski (architekt)
Z Wikipedii
Jan Dąbrowski (ur. 15 stycznia 1888 w Tarnawskiej koło Krasnegostawu, zm. 5 października 1975 w Warszawie), architekt polski, konserwator.
Kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu. Od 1919 pracował w warszawskiej Dyrekcji Robót Publicznych, od 1921 był konserwatorem Zamku Królewskiego, Łazienek i Belwederu. Współpracował z prof. Marianem Lalewiczem, razem z którym po wybuchu II wojny światowej opracował w warunkach konspiracyjnych projekt odbudowy gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego i innych zabytkowych budowli warszawskich zniszczonych w 1939.
W 1945 został inspektorem w Wydziale Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy. Kierował pracami przy odbudowie Łazienek i Belwederu, w 1949 opracował pierwszy projekt odbudowy Zamku Królewskiego. W latach 1954-1966 był konserwatorem zabytków miasta stołecznego Warszawy. Wchodził w skład Komisji Architektoniczno-Konserwatorskiej Zamku Królewskiego.
W latach 1948-1955 według projektów Dąbrowskiego obudowane zostały m.in. pałace Tyszkiewiczów (Potockich) i Uruskich, Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego, kilka kamienic na Starym Mieście. Dąbrowski projektował również wiele domów jednorodzinnych, m.in. na Czerniakowie, Mokotowie, Wierzbnie, Żoliborzu, Saskiej Kępie. Publikował artykuły na łamach "Skarpy Warszawskiej", "Stolicy", "Ochrony Zabytków". Został uhonorowany nagrodą miasta stołecznego Warszawy.
[edytuj] Źródła
- Encyklopedia Warszawy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994
