Jan Ignacy Korytkowski
Z Wikipedii
Jan Ignacy Korytkowski (31 grudnia 1824 w Gnieźnie - 14 maja 1888 w Gnieźnie), duchowny katolicki, historyk, archiwista, bibliotekarz, biskup-nominat pomocniczy gnieźnieński.
10 sierpnia 1851 otrzymał święcenia kapłańskie. W ciągu kariery duchownej pełnił szereg funkcji kościelnych, m.in. prodziekana i dziekana (1869) dekanatu kępińskiego. W grudniu 1869 otrzymał nominację arcybiskupa Ledóchowskiego na kanonika kapituły metropolitalnej gnieźnieńskiej. Krótko przed śmiercią został mianowany biskupem tytularnym hermopolitańskim, z obowiązkami biskupa pomocniczego archidiecezji gnieźnieńskiej. Zmarł przed otrzymaniem sakry biskupiej.
Zasłużył się przede wszystkim jako historyk. Opracował dzieła, podstawowe dla historii polskiej hierarchii kościelnej:
- Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych (1883)
- Arcybiskupi gnieźnieńscy, prymasowie i metropolici polscy od r. 1000 aż do r. 1821 (1887-1892, wydane częściowo pośmiertnie)
- Katalog arcybiskupów gnieźnieńskich (1881)
W uznaniu zasług dla historii Kościoła został członkiem-korespondentem Akademii Umiejętności w Krakowie oraz honorowym doktorem teologii na Wydziale Teologicznym UJ (1887).
Źródła
- Maria Wojciechowska, Jan Ignacy Korytkowski, "Polski Słownik Biograficzny", tom XIV, 1968-1969
- zmarł przed konsekracją, z tego względu nie figuruje w słowniku biograficznym Piotra Niteckiego Biskupi Kościoła w Polsce 965-1999 (Warszawa 2000)
