Jan Mazur (biskup)
Z Wikipedii
Jan Mazur (ur. 5 czerwca 1920 w Płoskich koło Zamościa), polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy lubelski, biskup siedlecki.
Pochodzi z rodziny rolniczej. W latach 1944-1949 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Lubelskiej w Krążnicy Jarej, święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1949 w Lublinie z rąk Zdzisława Golińskiego, biskupa pomocniczego lubelskiego. W latach 1949-1952 pracował jako wikariusz w Bychawie, następnie w Lublinie - Zemborzycach ( obecnie jednej z najstarszych parafii archidiecezji lubelskiej). Uzupełniał studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1954 obronił magisterium, a w 1956 doktorat. Wykładał metafizykę i teologię pastoralną w Wyższym Seminarium Lubelskim, był tam również lektorem łaciny. W kurii biskupiej w Lublinie pełnił funkcję sekretarza Wydziału Duszpasterstwa.
W kwietniu 1961 został mianowany biskupem pomocniczym lubelskim, ze stolicą tytularną Bladia; sakrę otrzymał 6 sierpnia 1961 w Lublinie z rąk biskupa lubelskiego Piotra Kałwy. Był wikariuszem generalnym i diecezjalnym wizytatorem zakonów. Po śmierci Ignacego Świrskiego został mianowany w październiku 1968 biskupem ordynariuszem siedleckim, ingres do katedry w Siedlcach odbył 17 listopada 1968. Zasłużył się w diecezji szczególnie w budownictwie sakralnym, z jego inicjatywy powstało nowe seminarium duchowne. W latach 1965-1988 przewodniczył Komisji Episkopatu Polski ds. Trzeźwości (później był wiceprzewodniczącym), był również opiekunem krajowego duszpasterstwa osób niewidomych oraz członkiem Komisji Charytatywnej Episkopatu.
Po osiągnięciu wieku emerytalnego złożył rezygnację z rządów diecezją i przeszedł w stan spoczynku w marcu 1996; jego następcą został Jan Wiktor Nowak.
Opublikował m.in. Listy pasterskie (1986). Wiele z listów pasterskich i odezw poświęcił walce z alkoholizmem.
[edytuj] Źródła
- Grzegorz Polak, Kto jest kim w Kościele katolickim?, Katolicka Agencja Informacyjna, Warszawa 1996
