Jan z Głogowa
Z Wikipedii
Jan z Głogowa znany także jako Głogowczyk, Głogowita, Glogoviensis (ur. około 1445 w Głogowie - zm. 11 lutego 1507 w Krakowie) - polski astronom, matematyk i filozof scholastyczny, przedstawiciel przyrodoznawczego nurtu albertyzmu.
Pochodził z zamożnej rodziny Schilling (Schelling), ale nie używał tego nazwiska i podpisywał się Gloger albo Glogovita. W 1468 ukończył studia na Akademii Krakowskiej z tytułem magistra i został wykładowcem. Przez blisko 40 lat wykładał łacinę, filozofię Arystotelesa i astronomię. Był autorem dzieł o charakterze podręcznikowym, z których najważniejsze to: Liber posteriorum analyticorum, Exercitium veteris artis, Questiones librorum de anima. Jego słuchaczem był m.in. Mikołaj Kopernik.
Zmarł na apopleksję. Pochowany został w kościele św. Floriana w Krakowie, w którym przez ostatnie lata życia był kanonikiem.
