Jawaharlal Nehru
Z Wikipedii
Jawaharlal Nehru (जवाहरलाल नेहरू, Javāharlāl Nehrū), zwany także Pandit (Nauczyciel) Nehru (ur. 14 listopada 1889, zm. 27 maja 1964), indyjski polityk, przywódca socjalistycznego skrzydła Indyjskiego Kongresu Narodowego w okresie walki o niepodległość przeciwko dominacji brytyjskiej. 15 sierpnia 1947 został pierwszym premierem Indii, piastując tę funkcję aż do śmierci.
W 1929 roku po przeprowadzeniu przez Indyjski Kongres Narodowy kampanii na rzecz samostanowienia Indii (z udziałem Mahatmy Gandhiego) został przewodniczącym partii. Po wystąpieniu w 1942 roku z deklaracją niepodległości Indii i przeciw Wielkiej Brytanii wraz ze swoimi współpracownikami został aresztowany. Po wyjściu z więzienia brał udział w negocjacjach, których owocem było powstanie dwóch niezależnych państw – Indii i Pakistanu.
Polityka Nehru po objęciu kierownictwa rządu opierała się na gospodarce planowej i państwowym interewencjonizmie. Po jego śmierci, jego politykę kontynuowała córka Indira Gandhi. Rodzina Nehru wywodzi się z kaszmiru gdzie stanowili elitarną warstwę braminów.
