Jednostka ewidencyjna
Z Wikipedii
Jednostka ewidencyjna jest jednostką powierzchniową podziału kraju dla celów ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości).
Według Rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta - również w granicach administracyjnych miasta. Oznacza to, że w gminach miejsko-wiejskich odrębnymi jednostkami ewidencyjnymi są obszar wiejski gminy oraz obszar miasta.
W miastach, w których utworzone zostały dzielnice, jako jednostki pomocnicze gminy, jednostką ewidencyjną może być obszar dzielnicy lub kilku sąsiadujących ze sobą dzielnic (np. gmina miejska Kraków dzieli się na cztery jednostki ewidencyjne: Śródmieście, Podgórze, Krowodrza, Nowa Huta ).
Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz identyfikator krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju (TERYT), prowadzonego na podstawie przepisów o statystyce publicznej.
Identyfikator jednostki ewidencyjnej przyjmuje postać:
WWPPGG_R
przy czym:
- WW - kod województwa,
- PP - kod powiatu w województwie,
- GG - kod gminy w powiecie,
- R - jedna z cyfr: 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9 określająca typ gminy (TERC10).
- GG - kod gminy w powiecie,
- PP - kod powiatu w województwie,
(np. identyfikator 041906_4 określa jednostkę ewidencyjną Żnin-miasto położoną w gminie miejsko-wiejskiej Żnin, powiat żniński, województwo kujawsko-pomorskie).
Dla celów związanych z techniką zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków obszar jednostki ewidencyjnej dzieli się na obręby ewidencyjne.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Dz. U. Nr 38, poz. 454 Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków
- Instrukcja Techniczna G-5 Ewidencja gruntów i budynków Wyd. Główny Geodeta Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii (Warszawa, 2003) ISBN 8323975183
