Jerzy Borszewski
Z Wikipedii
Jerzy Borszewski (ur. 26 czerwca 1915 w Nowym Targu, zm. 16 listopada 1959 w Poznaniu), lekarz polski, chirurg.
Szkołę średnią ukończył w Warszawie, a studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim (1939). Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej podjął pracę w Klinice Chirurgicznej w Poznaniu, wkrótce jednak wskutek działań wojennych ponownie znalazł się w Warszawie, a w maju 1940 - w Krakowie. W Krakowie miał okazję współpracować m.in. ze znanymi chirurgami Janem Glatzlem i Stanisławem Nowickim. Po wojnie powrócił do pracy w Klinice Chirurgicznej w Poznaniu, uczestniczył w pracach nad powołaniem II Kliniki Chirurgicznej, po jej utworzeniu był tam adiunktem (od 1950). W 1954 obronił pracę habilitacyjną. W styczniu 1955 doprowadził do utworzenia III Kliniki Chirurgicznej w Szpitalu Miejskim im. Józefa Strusia w Poznaniu i został kierownikiem tej placówki. Zorganizował tam zespół lekarzy szkolących się w anestezjologii. Ponadto był konsultantem wojewódzkim ds. chirurgii w województwie zielonogórskim oraz ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Poznaniu. Działał w Towarzystwie Chirurgów Polskich, m.in. przewodniczył zarządowi Oddziału Poznańskiego (1956-1957).
Ogłosił 25 prac naukowych. Zajmował się chirurgicznym leczeniem zatorów tętnic kończyn, przewlekłym zapaleniem trzustki, a także oceną stosowania całkowitego wycięcia żołądka przy nowotworach złośliwych.
Źródła:
- Jan Markowski, Jerzy Borszewski, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, Wrocław 1983
