João Guimarães Rosa
Z Wikipedii
João Guimarães Rosa (ur. 27 czerwca 1908 w Cordisburgo, Minas Gerais, zm. 19 listopada 1967 w Rio de Janeiro), brazylijski prozaik, często uważany za najwybitniejszego dwudziestowiecznego brazylijskiego pisarza.
Guimarães Rosa z wykształcenia był lekarzem, przez wiele lat pracował jako zawodowy dyplomata. Wykazywał wyjątkowy talent do języków, mówił lub czytał w kilkunastu. Literacką sławę zyskał dzięki opublikowaniu w 1956 opowiadań z cyklu Corpo de Baile i powieści Wielkie pustkowie (Grande Sertão: Veredas), rozgrywającej się wśród brazylijskich bandytów (jagunço) na tle sertão - rozległego, nieurodzajnego lub pokrytego dżunglą płaskowyżu.
W swej twórczości mieszał wątki realistyczne z ludową tradycją i metafizycznymi rozważaniami.