Joe Mercer

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Joseph Mercer OBE (ur. 9 sierpnia 1914 roku w Ellesmere Port – zm. 9 sierpnia 1990 roku), angielski piłkarz i trener piłkarski. Na przełomie lat 60. i 70. był szkoleniowcem Manchesteru City, z którym najpierw awansował do Premiership, a później – w 1970 roku – triumfował w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W 1974 roku pełnił funkcję tymczasowego selekcjonera reprezentacji Anglii.

[edytuj] Kariera piłkarska

Był lewonożnym pomocnikiem. Zaczynał sportową przygodę w lokalnym klubie Ellesmere Port FC. W wieku 18 lat zapisał się do szkółki piłkarskiej Evertonu Liverpool, w którego barwach rozegrał następnie 186 meczów i zdobył mistrzostwo kraju w sezonie 1938-39

W czasie II wojny światowej służył w angielskiej armii (dorobił się stopnia sierżanta) oraz występował w reprezentacji Anglii, której został kapitanem.

W 1946 roku po czternastu latach gry w Evertonie przeszedł do Arsenalu Londyn za 9 tysięcy funtów. Powodem odejścia była kłótnia z managerem Theo Kellym, który nie chciał pokryć kosztów rehabilitacji kontuzjowanego wówczas Mercera.

W Arsenalu otrzymał opaskę kapitana i wkrótce potem poprowadził zespół do dwukrotnego triumfu w rozgrywkach o mistrzostwo kraju oraz raz – w 1950 roku – do zwycięstwa w Pucharze Anglii. Zakończył sportową karierę cztery lata później. Miał wtedy czterdzieści lat.

1932-46 – Everton Liverpool
1946-54 – Arsenal Londyn

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

mistrzostwo Anglii 1939 z Evertonem
mistrzostwo Anglii 1949 i 1953 oraz Puchar Anglii 1950 z Arsenalem

W reprezentacji Anglii rozegrał 31 meczów.
W lidze angielskiej rozegrał 461 meczów.

[edytuj] Kariera trenerska

Rok po zakończeniu piłkarskiej kariery zastąpił zmarłego kilka tygodni wcześniej Rega Freemana na stanowisku trenera Sheffield United. Jego pierwsza szkoleniowa przygoda zakończyła się spadkiem drużyny z pierwszej ligi angielskiej (First Division). Przez dwa kolejne sezony prowadził zespół w drugiej lidze.

W grudniu 1958 roku przeniósł się do pierwszoligowej Aston Villi Birmingham. Mimo iż jeszcze w tym samym sezonie doprowadził ją do półfinału Pucharu Anglii, to, po raz drugi w karierze, musiał przełknąć gorzki smak spadku z ligi. Po tym wydarzeniu znacznie odmłodził zespół (znany od tej pory jako Nieletni Mercera) i już w 1961 roku triumfował z nim w inauguracyjnych rozgrywkach o Puchar Ligi Angielskiej.

Po odejściu z Birmingham został szkoleniowcem Manchester City. Od 1965 do 1972 roku osiągnął z tym klubem największe sukcesy w całej jego historii, niepowtórzone po dziś dzień. Najpierw wprowadził zespół do Premiership, po czym w ciągu dwu lat zdobył Puchar Anglii, Puchar Ligi Angielskiej oraz Puchar Zdobywców Pucharów. W meczu finałowym PZP rozgrywanym 29 kwietnia 1970 roku na stadionie we Wiedniu podopieczni Mercera pokonali Górnik Zabrze.

Później na prawie dziesięć lat związał się z Coventry City. Najpierw był trenerem tego klubu, a później dyrektorem technicznym. W międzyczasie, po rezygnacji Alfa Ramseya z funkcji selekcjonera reprezentacji Anglii tymczasowo, od maja do października 1974 roku, prowadził drużynę narodową. Jego bilans: 7 meczów, 3 wygrane – 3 remisy – 1 porażka. Za największy sukces poczytuje mu się remisy z RFN i Argentyną.

W latach 80. znacznie ograniczył swoją aktywność zawodową. Zmarł w dniu swoich siedemdziesiątych szóstych urodzin, miesiąc po tym, jak reprezentacja Anglii, prowadzona przez Bobby'ego Robsona, zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata.

1955-58 – Sheffield United
1958-64 – Aston Villa Birmingham
1965-72 – Manchester City
1972-75 – Coventry City
1974-74 – reprezentacja Anglii (tymczasowo)
1975-81 – Coventry City, dyrektor techniczny

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

półfinał Pucharu Anglii 1958-59 oraz Puchar Ligi Angielskiej 1961 z Aston Villą
awans do Premiership w sezonie 1967-68, Puchar Anglii 1969, Puchar Ligi Angielskiej 1970 oraz Puchar Zdobywców Pucharów 1970 z Manchesterem City