Juan Perón
Z Wikipedii
Juan Domingo Perón (ur. 8 października 1895 w Lobos, zm. 1 lipca 1974 w Buenos Aires) - argentyński wojskowy i polityk, prezydent Argentyny w latach 1946-1955 i 1973-1974.
Juan Perón należał do spisku oficerów, który dokonał w maju 1943 zamachu stanu przeciwko prezydentowi Ramonowi Castillo. Wyznaczony przez juntę na ministra pracy i spraw socjalnych, a w 1944 na wiceprezydenta i ministra wojny. W wyniku walki o władzę w październiku 1945 aresztowany, ale po kilku dniach uwolniony wskutek demonstracji popierającego go ruchu związkowego CGT.
W lutym 1946 wybrany na urząd prezydenta kraju. Opierał się na poparciu związków zawodowych (którym przyznał duże przywileje), wojska i części klasy średniej. W gospodarce prowadził politykę interwencjonistyczną. Łączył nacjonalizm (hasło "wielkiej Argentyny") z hasłami sprawiedliwości społecznej, "pokoju klasowego" i "trzeciej drogi". W kampaniach politycznych wspierany przez niezwykle popularną żonę, Eva Duarte-Perón, zwaną Evitą (1919–1952). Po reelekcji w 1951 skonfliktowany z Kościołem katolickim, obalony przez spisek wojskowy w 1955. Kryzys gospodarczy i niestabilność polityczna przywróciła go do władzy w październiku 1973, kiedy ponownie został wybrany na prezydenta (wiceprezydentem została jego trzecia żona, Isabel Martínez de Perón, zwana Izabelitą). Krótki okres na urzędzie prezydenta naznaczyły walki wśród jego zwolenników (peronizm) i gwałtowny wzrost terroryzmu (za który w części odpowiadali lewicowi peroniści, Montoneros). Po śmierci Peróna władzę objęła Izabelita.
