Kacper Bażanka
Z Wikipedii
Kacper Bażanka (ur. ok. 1689 - zm. 21 stycznia 1726 w Tarnowie) - polski architekt epoki baroku, specjalizował się w architekturze sakralnej. Skończył studia w akademii św. Łukasza w Rzymie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Andrei Pozza. Po powrocie do Polski w 1711 rozpoczął prace nad największym swoim dziełem - odbudową kościoła i klasztoru norbertanek w Imbramowicach. Bażanka działał głównie w Krakowie, w kościele św. św. Piotra i Pawła oraz na Wawelu. Ponadto w Krakowie wykonał szereg dzieł, jak Domek loretański przy klasztorze kapucynów oraz kościół Misjonarzy.
Bażanka jest twórcą iluzjonistycznych rozwiązań, często stosował lustra odbijające światło oraz malowidła iluzjonistyczne.
Główne dzieła:
- 1711 – kościół i klasztor norbertanek w Imbramowicach (w kościele norbertanek występują iluzjonistyczne malowidła naśladujące freski w San Ignazio w Rzymie);
- 1711 - nagrobek wojewody podlaskiego Stefana Branickiego w farze białostockiej;
- 1712 - Domek Loretański przy klasztorze kapucynów w Krakowie;
- kościół Pijarów w Krakowie (fasada F. Placidi);
- 1716 - nagrobek rodziny Brzechwów w kościele ŚŚ. Piotra i Pawła w Krakowie;
- 1716 – współudział w restauracji katedry w Sandomierzu;
- 1718 - hełm Wieży Zegarowej katedry krakowskiej;
- 1719-1728 – kościół misjonarzy na Stradomiu w Krakowie;
- 1720 - nagrobek rodziny Branickich w kościele ŚŚ. Piotra i Pawła w Krakowie;
- 1721-1722 - ogrodzenie kościoła św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
- ok. 1724 - ołtarz główny w kościele katedralnym we Fromborku;
- 1726 - ołtarz Zwiastowania w kościele Mariackim w Krakowie.
