Kallinik I (patriarcha Konstantynopola)
Z Wikipedii
Kallinik I (gr. Καλλίνικος Α', zm. 705 w Rzymie), ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 693-705.
Zanim został patriarchą, Kallinik był kapłanem w kościele św. Bogurodzicy w Blachernach, jednym z najważniejszych świątyń Konstantynopola. Po śmierci patriarchy Pawła III został wyniesiony na tron patriarszy.
Wkrótce po objęciu urzędu patriarchy, Kallinik wszedł w ostry spór z cesarzem Justynianem II, który podczas rozbudowy pałacu cesarskiego polecił zburzyć cerkiew św. Bogurodzicy w Blachernach.
W 695 r. uzurpator Leoncjusz obalił Justyniana II i skazał na wygnanie w Chersonezie. Kallinik zgodził się wtedy koronować Leoncjusza na cesarza, koronował także kolejnego cesarza, Tyberiusza III. Dziesięć lat później Justynian przy pomocy wojsk bułgarskich chana Terwela powrócił do władzy, rozkazał oślepić Kallinika, odciąć mu język i nos a następnie zamurować żywcem. Gdy po czterdziestu dniach mur rozebrano, Kallinik żył jeszcze, zmarł jednak kilka dni później.
Na polecenie papieża Jana VI Kallinik został pochowany w kościele św. Apostołów w Rzymie. Istnieje legenda, zgodnie z którą stało się to za sprawą św. Piotra i Pawła, którzy ukazali się papieżowi we śnie i poprosili o należyty pochówek dla zmarłego patriarchy.
Kallinik został ogłoszony świętym prawosławnym, jego święto przypada 23 sierpnia.
