Kanopy
Z Wikipedii
Kanopy (także wazy lub urny kanopskie) - w starożytnym Egipcie rytualne naczynia, w których umieszczano wnętrzności, wyjęte z ciała przed mumifikacją i zakonserwowane.
Zwykle wykonane były z alabastru lub gliny, zawsze w liczbie czterech. Nakrywki wyobrażały głowy Synów Horusa: Ismeta (głowa ludzka - dla wątroby), Hapiego (głowa pawiana - dla płuc), Kebehsenufa (głowa sokoła - dla jelit) i Duamutefa (głowa psa podobnego do szakala - dla żołądka). Przed okresem Nowego Państwa wszystkie cztery głowy miały postać ludzką. Każdy z geniuszy opiekuńczych zmarłego był z kolei pod ochroną bogiń opiekuńczych: Izyda strzegła wątroby, Neftyda - płuc, Neith - żołądka, a Selket - jelit.
Kanopy zwykle umieszczane były w specjalnie na ten cel wykonywanej skrzyni-kaplicy, na ścianach której umieszczano rzeźbione wizerunki bogiń opiekuńczych. Pozy bogiń, ich kolejność oraz przyporządkowanie do kierunków świata, ściśle określały święte teksty.
Nazwa pochodzi od starożytnego miasta Kanopos w Delcie, w okolicach dzisiejszej Aleksandrii, w którym odnaleziono owe naczynia po raz pierwszy.
