Karabin maszynowy DA
Z Wikipedii
| Diegtiariow Awiacjonnyj (DA) | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1928 |
| Produkcja seryjna | 1928 - ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,62 mm |
| Nabój | 7,62 x 54 mm R |
| Magazynek | talerzowy, 126 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 1266 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego | 25,0 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 840 m/s |
Diegtiariow Awiacjonnyj (DA) - był specjalizowaną wersją lotniczą DP. Został wprowadzony do uzbrojenia w roku 1928.
Przystosowując karabin do nowych celów, usunięto zbędną osłonę lufy, tłumik płomienia, celownik krzywkowy i kolbę. Przekonstruowano bezpiecznik.
W przedniej części komory zamkowej pojawił się pierścień mocujący karabin do podstawy lotniczej. Nowe przyrządy celownicze składały się z muszki-wiatrowskazu i celownika kołowego. W miejscu kolby pojawiły się dwie rękojeści: górna i dolna. Inną konstrukcję miał też magazynek. Był to nadal magazynek talerzowy, ale miał mniejszą średnicę. Ponieważ naboje są w nim ułożone w kilku warstwach, jest on wyższy (pojemność 63 naboje). Do gniazda wyrzutowego zamocowano zbieracz łusek.
Karabin ten miał także wersję zdwojoną, nazwaną DA-2, wprowadzoną w 1930 roku. W wersję DA-2 uzbrojone były samoloty bombowe: TB-1 i TB-3. Obie wersje zostały wycofane z uzbrojenia po pojawieniu się w połowie lat trzydziestych karabinu maszynowego SzKAS. W latach II wojny światowej wersja DA-2 była używana w naziemnych stanowiskach obrony przeciwlotniczej.
[edytuj] Opis konstrukcji
Karabin maszynowy DA był lotniczą bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, ryglowanie ryglami wychylnymi rozsuwanymi przez iglicę. Strzelanie z zamka otwartego seriami. Zasilanie magazynkowe (magazynek talerzowy na 126 naboi). Lufa niewymienna.
