Karol - Człowiek, który został papieżem
Z Wikipedii
Karol. Człowiek, który został papieżem | |
Oryginalny tytuł | Karol, un uomo diventato papa |
Gatunek filmu | biograficzny, dramat |
Kraj | Francja, Polska, Włochy |
Data premiery | Świat: 14 kwietnia 2005, Polska: 17 czerwca 2005 |
Czas trwania | 164 min. |
Reżyseria | Giacomo Battiato |
Scenariusz | Giacomo Battiato na podst. książki Gian Franco Svidercoschiego pt. Historia Karola |
Główne role | Piotr Adamczyk, Małgorzata Bela, Raoul Bova |
Muzyka | Ennio Morricone |
Zdjęcia | Giovanni Mammolotti |
Scenografia | Janusz Sosnowski |
Język | angielski |
Strona IMDb |
Karol – człowiek, który został papieżem to film fabularny w reż. Giacomo Battiato, wyprodukowany w roku 2005 przez polsko-włosko-francusko-niemiecko-kanadyjskie konsorcjum. Opowiada historię Karola Wojtyły od czasów młodości do momentu wybrania go na papieża. Scenariusz na podstawie książki Historia Karola autorstwa Gianfranca Svidercoschiego napisał Giacomo Battiato.
Polska premiera filmu odbyła się 17 czerwca 2005 w Multikinie w Krakowie. Specjalne reportaże z premiery nadały stacje TVN i TVN24. Patronat nad filmem objęli m.in. kardynał Franciszek Macharski, portal Onet.pl i telewizja TVN. Polska jest jedynym krajem, w którym film trafił na ekrany kin – powstał jako film telewizyjny i jako taki był nadawany w innych krajach.
Powstała również druga część filmu, zatytułowana Karol - Papież, który pozostał człowiekiem.
W rolach głównych wystąpili:
- Piotr Adamczyk (Karol Wojtyła)
- Małgorzata Bela (Hania Tuszyńska)
- Raoul Bova (ksiądz Tomasz Zaleski)
- Matt Craven (Hans Frank)
- Ken Duken (Adam Zieliński)
- Ennio Fantastichini (Nowak)
- Olgierd Łukaszewicz (ojciec Karola)
- Lech Mackiewicz (Stefan Wyszyński)
- Radosław Pazura (Paweł Kowalski)
- Violante Placido (Maria Pomorska)
- Grażyna Szapołowska (Brigitte Frank)
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Akcja filmu rozpoczyna się w 1939 roku, gdy wojska niemieckie dokonują inwazji na Polskę. Pod nazistowską okupacją młody student Uniwersytetu Jagiellońskiego, świadek aresztowania wykładowców tej uczelni i szargania ludzkiego prawa do zachowania własnej tożsamości, dochodzi do wniosku, że powinien powstrzymać się od walki zbrojnej, a poświęcić się raczej chronieniu duchowego dziedzictwa narodu. W czasie wojny traci najbliższych: ojca, przyjaciół i kolegów. Karol Wojtyła stara się, aby w tym dotkniętym złem świecie, dawać świadectwo ludzkich i religijnych wartości opartych na miłości Boga. Po wojnie Wojtyła już jako ksiądz, a następnie jako biskup, w szczególny sposób interesuje się światem ludzi pracy, zjednując sobie ich bezinteresowną, pełną prostoty miłością i rzeczywistym świadectwem wiary. W ten sposób staje się niedocenianym, lecz niebezpiecznym przeciwnikiem komunistów.