Kiribati

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kiribati (Republika Kiribati) – państwo wyspiarskie na Oceanie Spokojnym. W skład tego państwa o powierzchni 811 km² wchodzą 33 wyspy koralowe, rozsiane na przestrzeni 3800 km wokół równika.

Są to wyspy trzech archipelagów Mikronezji i Polinezji: Wyspy Gilberta (16 wysp), Wyspy Feniks (8) i Wyspy Line (8) oraz wyspa Banaba (zw. także Ocean). 21 z 33 wysp są zamieszkane.

Republic of Kiribati


Flaga Kiribati	Godło Kiribati

Dewiza: (kir.) Te Mauri, Te Raoi ao Te Tabomoa
(Zdrowie, Pokój i Powodzenie)

Powierzchnia
• całkowita
• wody śródlądowe

170. na świecie
811 km²
0%

Liczba ludności
• całkowita (2005)
• gęstość zaludnienia

195. na świecie
103 092
127 osób/km²

Niepodległość

od Wielkiej Brytanii
12 lipca 1979

Jednostka monetarna

dolar australijski (AUD)

Strefa czasowa

UTC od +12 do +14

Hymn państwowy

Teirake Kaini Kiribati

KIR

+686

Nazwa Kiribati (wymawiana kiribas) to zniekształcona przez miejscowy język mikronezyjski angielska nazwa głównej grupy wysp - Wysp Gilberta.

Spis treści

1 Geografia
2 Historia
3 Ustrój polityczny
- 3.1 Podział administracyjny
4 Gospodarka
5 Społeczeństwo

[edytuj] Geografia

W skład Kiribati wchodzą wyspy: Gilberta, Feniks oraz Line (bez Jarvis, Palmyra i Kingman), łącznie 32 atole, oraz wyspa koralowa Banaba (Ocean). Rozciągłość między wyspami z zachodu na wschód wynosi około 4000 km, z północy na południe — ponad 2000 km. Klimat równikowy. Średnia temperatura miesięczna 27–29°C. Suma roczna opadów od 700 mm do 3000 mm (opady zwiększają się ku północy). Od kwietnia do października przeważają pasaty (wiatry północno-zachodnie). Okresowo występują susze.

[edytuj] Historia

Pierwsi ludzie (I-Kiribati) pojawili się na tych wyspach między 1000 a 1300 r. Następujące po sobie inwazje Fidżyjczyków oraz Tongańczyków, wprowadziły do kultury mikronezyjskiej wiele elementów polinezyjskich. Jednak liczne małżeństwa mieszane sprawiły, że kultura, tradycje, a także wygląd mieszkańców są w miarę jednorodne.

Pierwsze kontakty z Europejczykami nastąpiły w XVI w. Jednak ich apogeum nastąpiło w wieku XIX, gdy pojawili się tutaj wielorybnicy, handlarze niewolników i statki handlowe. Ich pojawienie się przyniosło lokalnej ludności jedynie problemy, m.in. śmiercionośne choroby. Odżyły też zapomniane lokalne konflikty plemienne. By uspokoić sytuację Wielkiej Brytanii przyzwolono na utworzenie tu w 1892 protektoratu, który od 1916 stanowił brytyjska kolonię Wyspy Gilberta i Lagunowe. Wyspa Ocean (Banaba) została anektowana w 1900 po odkryciu bogatych pokładów guana. Wyspy Line i Feniks zostały wcielone po kawałku w ciągu kolejnych 20 lat.

Wyspy zostały zajęte przez Japonię w czasie II wojny światowej, stanowiąc część japońskiej linii obrony na wyspach Pacyfiku. W listopadzie 1943 aliantom udało się przełamać japońskie pozycje na atolu Tarawa po długotrwałej i krwawej walce. Bitwa ta została uznana za punkt zwrotny w kampanii aliantów w tym obszarze.

Brytyjczycy zezwolili na rozszerzenie samorządności wysp w latach 60. XX w. W 1975 Wyspy Ellice oddzieliły się od kolonii i utworzyły niepodległe państwo Tuvalu. Wyspy Gilberta uzyskała własny rząd w roku 1977, a oficjalnie 12 lipca 1979 uzyskały suwerenność przyjmując nazwę Kiribati.

Po uzyskaniu niepodległości pierwszym prezydentem Kiribati został Ieremia Tabai, którzy rządził krajem w latach 1979-91. Jego następcą został Teatao Teannaki a następnie Teburoro Tito, który został wybrany na to stanowisko w roku 1994, jego wybór został potwierdzony w wyborach w 1998. Obecnie głową państwa jest Anote Tong, wybrany na to stanowisko w 2003 roku.

[edytuj] Ustrój polityczny

Parlament Kiribati, nazywany Maneaba ni Maungatabu, wybierany jest co 4 lata i składa się z 36 członków. Prezydent, tzw. Beretitenti jest jednocześnie głową państwa i szefem rządu.

Każda z 21 zamieszkanych wysp posiada lokalną radę, która zajmuje się bieżącymi sprawami wspólnoty.

[edytuj] Podział administracyjny

Kiribati podzielone jest na 6 dystryktów:

Banaba
Środkowe Wyspy Gilberta (Central Gilberts)
Line Islands
Północne Wyspy Gilberta (Northern Gilberts)
Południowe Wyspy Gilberta (Southern Gilberts)
Tarawa

i 21 rad wyspiarskich na wyspach: Abaiang, Abemama, Aranuka, Arorae, Banaba, Beru, Butaritari, Kanton, Kiritimati, Kuria, Maiana, Makin, Marakei, Nikunau, Nonouti, Onotoa, Tabiteuea, Tabuaeran, Tamana, Tarawa, Teraina.

[edytuj] Gospodarka

PKB: 73,6 mln USD
PKB na osobę: 800 USD
Przyrost gospodarczy: 2,5%
Inflacja: 2%
Bezrobocie: 2% (ukryte szacunkowo 70%)
Produkcja energii elektrycznej: 7 mln kWh
Waluta: dolar australijski

Kiribati ma niewielkie zasoby złóż mineralnych. W chwili uzyskania niepodległości w 1979 roku złoża fosforytów, głównego niegdyś źródła dochodów, były już na wyczerpaniu. Obecnie większość PKB i eksportu dają ryby i kopra. W ostatnich latach gospodarka wysp przeżywa ciągłe wahania. Rozwój utrudnia brak wykwalifikowanej siły roboczej, słabo rozwinięta infrastruktura i duża odległość od rynków światowych. Turystyka wytwarza ponad 20% PKB. Usługi finansowe raczkują, podobnie jak prywatna przedsiębiorczość. Ważną rolę odgrywa zagraniczna pomoc finansowa, głównie z Wielkiej Brytanii i Japonii, której wysokość w ostatnich latach sięga 25-50% wartości PKB. Wartość przekazów od Kiribatczyków pracujących za granicą przekracza 5 mln USD rocznie. Pozyskiwanie soli z wody morskiej (saliny na wyspie Kiritimati). Niewielki przemysł spożywczy (produkcja soku palmowego) i odzieżowy; rzemiosło. Główne uprawy: palma kokosowa (plantacje na wyspie Kiritimati i 2 innych atolach w grupie Line), pandanus, banany, drzewa chlebowe i melonowe. W lagunie Tarawy uprawia się wodorosty morskie. Komunikacja lotnicza. Międzynarodowe porty: Bonriki (w atolu Tarawa) i Cassidy (na wyspie Kiritimati). Ponadto 16 lotnisk. Długość dróg: 640 km.