Klaster komputerowy
Z Wikipedii
Klaster komputerowy (ang. cluster) - grupa połączonych jednostek komputerowych, które współpracują ze sobą w celu udostępnienia zintegrowanego środowiska pracy.
Komputery wchodzące w skład klastra (będące członkami klastra) nazywamy węzłami (ang. node). W istniejących rozwiązaniach klastrowych można wyodrębnić dwie podstawowe klasy wynikające z celów budowy takich rozwiązań:
- Klastry wydajnościowe: pracujące jako komputer równoległy. Celem ich budowy jest powiększenie mocy obliczeniowej. Wiele obecnych superkomputerów działa na tej zasadzie.
- Klastry niezawodnościowe: pracujące jako zespół komputerów dublujących nawzajem swoje funkcje. W razie awarii jednego z węzłów, następuje automatyczne przejęcie jego funkcji przez inne węzły.
W praktyce rozwiązania klastrowe mają charakter mieszany i wykonują dla pewnych aplikacji funkcje wydajnościowe, przy jednoczesnym pełnieniu roli niezawodnościowej. Szczególnie często taki tryb pracy klastra dotyczy serwerów WWW, pocztowych itp., z racji sposobu pracy aplikacji obsługujących tego typu serwisy. Z drugiej strony aplikacje bazodanowe, wykorzystywane w biznesie, słabo poddają się zrównolegleniu (szczególnie, gdy żądamy transakcyjności).
Inne możliwe i stosowane klasyfikacje klastrów, to podział na klastry:
- aplikacyjne i systemowe;
- typu Single System Image (SSI) i pozostałe;
Jedną z najbardziej popularnych implementacji klastrów obliczeniowych jest klaster typu Beowulf gdzie rolę węzłów pełnią wydajne komputery klasy PC, pracujące pod kontrolą GNU/Linuksa oraz z zainstalowanym oprogramowaniem pozwalającym uzyskać przetwarzanie równoległe np. bibliotekami MPI, PVM.
Gdyby do superkomputerów zaliczano systemy rozproszone, to największym w Polsce byłby obecnie (styczeń, 2005) system komputerowy CLUSTERIX. Poprzednio był nim klaster komputerowy 'holk' w Centrum Informatycznym Trójmiejskiej Akademickiej Sieci Komputerowej.
