Klawikord
Z Wikipedii
Klawikord – najstarszy instrument klawiszowy, wynaleziony w XIV w.. Struny wprawiane są w ruch za pomocą tangentów (listewek), które naciskają i dzielą struny po przyciśnięciu klawiszy. Powoduje to, że dźwięk wydawany przez klawikord jest bardzo cichy. Klawikord jest znacznie mniejszy od klawesynu, ma też tylko jedną klawiaturę o zakresie 4 oktaw. Kolejna różnica to sposób wydobywania dźwięku (struny klawesynu są szarpane, co daje inną barwę dźwięku – słabą, ale przez to delikatną, z możliwością stałej kontroli zmiany natężenia). Pochodzący od starożytnego monochordu, klawikord rozpowszechnił się w I połowie XVI w., ale wskutek ograniczonych możliwości muzycznych pozostawał w cieniu klawesynu. Pod koniec XVIII w. ceniony był wysoko za swe możliwości dynamizacyjne, a także dzięki szczególnym możliwościom wibracyjnym.
Wielkimi miłośnikami klawikordu byli Jan Sebastian Bach i jego syn Carl Philipp Emanuel Bach.
