Kocioł centralnego ogrzewania
Z Wikipedii
Kocioł centralnego ogrzewania – urządzenie do spalania paliw stałych (węgla, drewna, koksu, itp.), gazowych (gaz ziemny, płynny), olejowych (olej opałowy) w celu podgrzania nośnika ciepła (najczęściej jest to woda) cyrkulującego w obiegu centralnego ogrzewania.
Nowoczesne kotły c.o. posiadają automatyczny podajnik paliwa i wentylator wdmuchujący powietrze do paleniska. Wystarczy ustawić temperaturę wody na sterowniku mikroprocesorowym, a sterownik zajmie się utrzymaniem wybranej temperatury wody. Takie sterowniki mają też zabezpieczenie przed zagotowaniem się wody w instalacji.
W odróżnieniu od pieca, który wytworzone ciepło oddaje do otoczenia, kocioł oddaje ciepło substancji przenoszącej je, a podgrzane medium przenoszone jest w inne miejsce, np. do grzejnika, gdzie jest wykorzystywane.
W potocznym rozumieniu kocioł centralnego ogrzewania błędnie nazywany jest z piecem. Piec to urządzenie, gdzie wyzwalająca się w czasie spalania energia cieplna jest akumulowana w substancji ceramicznej (np. cegła szamotowa). W kotle energia cieplna akumulowana jest w wodzie lub innym płynie, a ewentualnie użyta w budowie kotła ceramika stanowi warstwę izolacyjną. Wodę gotuje się nie w piecu, ale w kotle.
[edytuj] Podział kotłów
- w zależności od materiału użytego do ich budowy:
- żeliwne
- stalowe
- w zależności od rodzaju nośnika ciepła:
- kotły wodne,
- kotły niskotemperaturowe: tzasilania < 100°C
- kotły średniociśnieniowe: 100°C ≤ tzasilania < 115°C,
- kotły wysokotemperaturowe: tzasilania ≥ 115°C,
- kotły parowe,
- kotły niskiego ciśnienia: p ≤ 0,17 MPa,
- kotły wysokiego ciśnienia: p > 0,17 MPa.
- kotły wodne,
- ze względu na rodzaj spalanego paliwa:
- kotły na paliwo stałe (np. węgiel),
- kotły na paliwo ciekłe (np. olej),
- kotły na paliwo gazowe (np. gaz ziemny).
