Kodeks Laud
Z Wikipedii
Kodeks Laud – aztecki dokument należący do grupy Kodeksów Borgia zawierający informacje na temat religii i kalendarza Azteków.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Kodeks Laud – w obecnej formie – został napisany w języku náhuatl, pochodzi z okolic Choluli i wywodzi się z kręgu kultury Puebla – Tlaxcala. Nazwa wywodzi się od ostatniego właściciela, arcybiskupa Canterbury i kanclerza Uniwersytetu Oksfordzkiego Williama Lauda. Manuskrypt przybył do Anglii prawdopodobnie z Europy dzięki księciu Walii Karolowi lub George Villiers Duke z Buckingham, który w roku 1623 przebywał z misją uzyskania ręki księżniczki hiszpańskiej dla króla Anglii. Zanim manuskrypt dostał się w ręce Laudy przez krótki czas znajdował się u okultysty Johna Dee. Wcześniejsze jego losy nie są znane.
[edytuj] Publikacja
Oryginał po raz pierwszy został zaprezentowany w roku 1636 przez Laude, w Bibliotece Bodley, w głównej siedzibie Uniwersytetu Oksfordzkiego. Najpopularniejsza wydana wersja posiada komentarze Cottie Burlanda, który w drobiazgowy sposób opisuje każdą ze stron. Dodatkowo umieścił on wykresy i tabele miesięcy kalendarza by lepiej zobrazować strukturę wierzeń azteckich.
Obecnie kodeks znajduje się w Bibliotece Bodleian w Oksfordzie w Anglii.
[edytuj] Opis
Powszechnie uważa się, iż Kodeks Lauda jest kluczem do zrozumienia religii i kalendarza Azteków. Jego prekolumbijski rodowód jest bez sprzeczny. Przedstawia większość bogów panteonu aztecko – tolteckiego. Nazwy dni malowane są w tradycyjnym azteckim stylu. Numerologia dni jest przedstawiona serią kropek reprezentujących Słońce, ale gdy są oddzielone, występują w pasie kropek oznaczających system kalendarza. Niektóre szczegóły budzą jednak podejrzenie, iż obecny Kodeks jest wzorowany na jeszcze wcześniejszych dokumentach pochodzących z czasów olmeckich. Świadczyć może o tym przedstawienie boga Tlaloka w charakterystyczny sposób dla kultury miasta Tajin i państwa Totonac. Układ i styl linii i kropek zdradza natomiast wpływ kultury olmeckiej.
Kodeks Lauda jest bardzo podobny w formacie, rozmiarze strony, stylu, doborze koloru i innych znaków do dwóch innych kodeksów: Kodeksu Fejervary i Kodeksu Cospi.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- C. A. Burland, Codex Laud Commentary, Codex Laud Bodleian Library Oxford, Graz 1966
