Kometa Ikeya-Seki
Z Wikipedii
| C/1965 S1 A i B (Kometa Ikeya-Seki) | |
 Kometa Ikeya-Seki w 1965 roku |
|
| Odkrywca | Kaoru Ikeya |
| Odkrywca | Tsutomu Seki |
| Data odkrycia | 18 września 1965 |
| Nazwy alternatywne | Wielka Kometa z roku 1965, 1965 VIII, 1965f |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka | 91.6/ 103.7066667 j.a. |
| Mimośród | 0.999915/ 0.999925 |
| Peryhelium | 0.007786/ 0.007778 j.a. |
| Aphelium | 183.1922140/ 207.4055553 j.a. |
| Okres orbitalny | 880.00/ 1056 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 141.8642/ 141.8610° |
| Długość węzła wstępującego | 346.9947/ 346.9811° |
| Argument szerokości peryhelium | 69.0486/ 69.0343° |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| charakterystyka | rozpad na trzy fragmenty |
| Średnica | kilka-kilkanaście km |
Kometa Ikeya-Seki, oficjalne oznaczenie C/1965 S1 to kometa długookresowa, którą odkryto w 1965 roku.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie komety
Kometa ta została odkryta niezależnie przez Kaoru Ikeyę oraz Tsutomu Seki, amatorów astronomii z Japonii w dniu 18 września 1965 roku.
Jądro tego obiektu rozpadło się na trzy fragmenty jeszcze przed osiągnięciem punktu przysłonecznego.
[edytuj] Orbita komety
Dwa główne składniki C/1965 S1 Ikeya-Seki A oraz C/1965 S1 Ikeya-Seki B poruszają się po orbitach w kształcie wydłużonych elips o mimośrodzie 0,999915 i 0,999925. Przez peryhelium kometa przeszła 21 października 1965 roku w odległości zaledwie 0,0077 j.a. od Słońca. Komety, które przechodzą tak blisko powierzchni Słońca, nazywa się muskającymi Słońce. Aphelium dla składnika A leży w odległości 183 j.a., a składnika B 207 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Na jeden zaś obieg wokół niej potrzebują one odpowiednio 880 i 1056 lat. Nachylenie ich orbit do ekliptyki wynosi 141,864˚ i 141,861˚. Prędkość orbitalna komety w momencie przejścia przez peryhelium wynosiła 476,9 km/s.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Kometa Ikeya-Seki wykazywała bardzo dużą aktywność. Stała się ona najjaśniejszą kometą dwudziestego wieku, osiągając największą jasność obserwowaną -7m. Przed przejściem przez peryhelium rozpadła się ona na trzy fragmenty, których orbity zaczęły się stopniowo różnić.
Średnica jądra oceniana była na kilka – kilkanaście kilometrów.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- [1] baza danych o małych ciałach Układu Słonecznego NASA (en)
