Komisja Europejska

Z Wikipedii

Komisja Europejska (fr. Commission européenne, ang. European Commission), oficjalnie Komisja Wspólnot Europejskich – instytucja wspólnotowa, odpowiedzialna za bieżącą politykę Unii, nadzorująca prace wszystkich jej agencji i zarządzaja funduszami Unii. Siedzibą Komisji jest Bruksela.

Spis treści 1 Struktura Komisji 2 Tryb wyboru Komisji 3 Komisja Europejska po wejściu w życie Konstytucji Europejskiej w 2009 r. 4 Prerogatywy 5 Historia Komisji 6 Aktualny skład Komisji 7 Co z komisją po rozszerzeniu? 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Struktura Komisji

Po wejściu w życie Traktatu Nicejskiego członkami Komisji jest każdorazowo tyluż komisarzy, ile państw liczy Unia (obecnie 27). Ustalono natomiast, że przypadku kolejnych rozszerzeń liczba komisarzy będzie mniejsza od liczby członków Unii. Każdy z komisarzy jest odpowiedzialny za określony dział pracy, są więc oni odpowiednikami ministrów w zwykłym rządzie. Ich wyznaczenia dokonuje jednak nie przewodniczący Komisji, lecz rządy poszczególnych państw.
Członkowie komisji nie mogą czuć się związani żadnymi instrukcjami – są politykami, których powołanie rekomenduje Parlament Europejski i zatwierdza Rada Unii Europejskiej. Ich zadaniem jest nadzór nad przydzielonymi im dyrekcjami generalnymi.Instytucje Komisji zatrudniają około 25 tysiecy urzędników, co odpowiada administracji średniej wielkości europejskiego miasta.

[edytuj] Tryb wyboru Komisji

Zgodnie z postanowieniami Traktatu z Nicei, nowa Komisja Europejska składa się z 27 członków (jeden komisarz na każde państwo). Traktat, który wszedł w życie 1 lutego 2003 r., określił tryb wyboru przewodniczącego Komisji.
Po uzgodnieniu nazwiska kandydata na przewodniczącego Komisji, Parlament Europejski na sesji inauguracyjnej (20-23 lipca 2004 r.) głosował nad przyjęciem tej kandydatury (procedurę określił regulamin Parlamentu).
W porozumieniu z przewodniczącym-elektem Rada Unii Europejskiej sporządziła listę 26 komisarzy, którą zatwierdziła większością kwalifikowaną. Przewodniczący-elekt przedstawił następnie propozycje dotyczące zakresu obowiązków dla poszczególnych kandydatów na komisarzy. Na przełomie września i października odbyły się przesłuchania wszystkich kandydatów w Parlamencie Europejskim. Po przesłuchaniach, cały skład nowej Komisji Europejskiej stał się w Parlamencie przedmiotem głosowania. Procedurę powołania Komisji Europejskiej zakończyło głosowanie większością kwalifikowaną przez szefów rządów i państw. 8 listopada 2004 r. Komisja Europejska po przejściach związanych ze skandalem wokół Rocco Buttiglionego i w nowym składzie rozpoczęła pracę.

[edytuj] Komisja Europejska po wejściu w życie Konstytucji Europejskiej w 2009 r.

Po ewentualnym wejściu w życie konstytucji Komisja liczyć będzie każdorazowo 2/3 liczby członków Unii (tzn. jeśli UE liczy 27 państw, to komisarzy będzie 18). Sposób wyboru Komisji nie ulegnie zasadniczej zmianie, poza faktem, że rządy wyznaczać będą nie komisarzy, lecz jedynie 3 kandydatów na ten urząd (w tym co najmniej jedną kobietę). Ostatecznego wyboru dokona przewodniczący.

[edytuj] Prerogatywy

Komisja Europejska zajmuje się wszystkimi bieżącymi zagadnieniami dotyczącymi funkcjonowania Unii, a więc polityką rolną, gospodarczą, społeczną, obronnością i polityką międzynarodową itp. Oprócz tego Komisja jest instytucją zajmującą się konstruowaniem i przedstawianiem pod głosowanie Radzie Unii Europejskiej lub Parlamentowi Europejskiemu wszystkich aktów prawnych Unii. Komisja przygotowuje też zazwyczaj propozycje traktatów i innych aktów prawa międzynarodowego, które są później dyskutowane na zebraniach Rady Europejskiej. Komisja Europejska nadzoruje też rządy państw członkowskich w sprawie wdrażania zmian prawa poszczególnych krajów wynikających z przystosowywania prawa krajowego do ustaleń unijnych. Komisja prowadzi też bieżące negocjacje z krajami kandydującymi do Unii. Przewodniczący Komisji Europejskiej jest oficjalną "głową" Unii, reprezentując ją w kontaktach międzynarodowych.

Komisja Europejska jako jedyny organ wspólnotowy ma prawo inicjatywy ustawodawczej.

[edytuj] Historia Komisji

Poprzedniczkami Komisji Europejskiej były: powstała w 1952 r. Wysoka Władza, będąca organem zarządzającym EWWiS złożonym z funkcjonariuszy międzynarodowych, oraz istniejące od 1958 r. Komisja EWG i Komisja Euratomu. Wszystkie trzy organy zostały połączone w jednolitą Komisję Wspólnot Europejskich w 1967 r. na mocy Traktatu Fuzyjnego. Nazwa Komisja Europejska przyjęła się po wejściu w życie Traktatu z Maastricht i powstaniu Unii Europejskiej.

Przewodniczący Komisji Europejskiej

Przewodniczący	Państwo	Kadencja
Walter Hallstein Jean Rey Franco Malfatti Sicco Mansholt François-Xavier Ortoli Roy Jenkins Gaston Thorn Jacques Delors Jacques Santer Romano Prodi José Manuel Durão Barroso	Niemcy Belgia Włochy Holandia Francja W. Brytania Luksemburg Francja Luksemburg Włochy Portugalia	1958-1967 1967-1970 1970-1972 1972-1973 1973-1977 1977-1981 1981-1985 1985-1995 1995-1999 1999-2004 1.11.2004-

[edytuj] Aktualny skład Komisji

• José Manuel Durão Barroso (przewodniczący)
• Margot Wallström (instytucje, strategie komunikacyjne, I wiceprzewodnicząca)
• Günter Verheugen (przemysł, wiceprzewodniczący)
• Jaques Barrot (transport, wiceprzewodniczący)
• Siim Kallas (administracja, wiceprzewodniczący)
• Franco Frattini (sprawiedliwość, wolność i bezpieczeństwo, wiceprzewodniczący)
• Benita Ferrero-Waldner (sprawy zagraniczne)
• Louis Michel (rozwój i polityka humanitarna)
• Vladimír Špidla (zatrudnienie, sprawy społeczne)
• Mariann Fischer Boel (rolnictwo)
• Olli Rehn (rozszerzenie UE)
• Markos Kyprianou (zdrowie)
• Stavros Dimas (ochrona środowiska)
• László Kovács (podatki)
• Charlie McCreevy (rynek wewnętrzny)
• Andris Piebalgs (energia)
• Dalia Grybauskaitė (budżet)
• Joe Borg (rybołówstwo i sprawy morskie)
• Neelie Kroes (konkurencja)
• Viviane Reding (społeczeństwo informacyjne)
• Danuta Hübner (polityka regionalna)
• Ján Figeľ (edukacja, szkolenia, kultura)
• Janez Potočnik (nauka i badania)
• Joaquín Almunia (sprawy monetarne)
• Peter Mandelson (handel)

[edytuj] Co z komisją po rozszerzeniu?

Rumunia i Bułgaria wybrały już swoich kandydatów na komisarzy – będą nimi Leonard Orban (ds. wielojęzyczności) oraz Meglena Kuneva (ds. ochrony konsumentów). Przesłuchania kandydatów odbyły się w grudniu 2006. Przesłuchania te wydają się być formalnością, szczególnie, jeśli mówimy o przedstawicielach Bułgarii i Rumunii. W historii Komisji Europejskiej znane są jednak przypadki kontrowersyjne. Przykładem może być László Kovács, którego przesłuchanie odbyło się w nieco innej atmosferze. Po pierwsze chodziło o kompromitację Komisarza, gdy nie potrafił wypowiedzieć się na temat przyszłych założeń europejskiej polityki energetycznej, a po drugie rozpatrywano sprawę jego współpracy z rządem komunistycznym Węgier, której jednak w rezultacie nie udowodniono.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Witryna oficjalna Komisji Europejskiej: http://ec.europa.eu/