Konfederacja sandomierska
Z Wikipedii
Konfederacja sandomierska była odpowiedzią na założoną w (1704) w Warszawie, konfederację warszawską którą zainicjował prymas Michał Stefan Radziejowski. Jej uczestnicy porozumieli się z Karolem XII, który zdetronizował Augusta II i pod naciskiem Szwedów przeprowadził wybory nowego władcy, którym został Stanisław Leszczyński.
Konfederacja sandomierska założona przez panującego ówcześnie Augusta II, grupowała jego zwolenników głównie z Małopolski. Marszałkiem konfederacji sandomierskiej został Stanisław Ernest Denhoff. Faktycznie istniała aż do 1717, kiedy to rozwiązał ją sejm niemy.