Korona królowych
Z Wikipedii
Korona królowych - insygnium koronacyjne królowych polskich.
Korona królowych wykonana została dla Jadwigi Kaliskiej, żony Władysława I Łokietka w 1320 roku. Służyła ona jako insygnium koronacyjne królowym Polski od XIV do XVII wieku.
Była to jedna z pięciu koron królewskich, które w październiku 1795 roku zrabowali z Wawelu żołnierze armii pruskiej opuszczający Kraków. Do 1809 roku znajdowała się w berlińskim skarbcu Hohenzollernów. Później podobnie jak reszta polskich regaliów została rozbita i przetopiona. Z uzyskanego z niej złota w 1811 roku Prusacy wybili monety, a drogocenne klejnoty sprzedali.
Korona królowych składała się z ośmiu segmentów zwieńczonych liliami heraldycznymi, przedzielonych mniejszymi sterczynkami. Całość zamykały dwa kabłąki, na których skrzyżowaniu umieszczona była kula z równoramiennym krzyżem. Lustracje Skarbca Koronnego na Wawelu z XVIII wieku wskazują, że ozdabiało ją: 40 rubinów, 40 szafirów i 63 perły. Szesnastowiczny inwentarz wskazuje jednak, że korona królowych, była przez pewien okres czasu znacznie bogatsza w szlachetne kamienie i że ich liczba była większa niż tych, które umieszczono na Koronie Chrobrego.
