Krytyka Kościoła rzymskokatolickiego
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż w redagowaniu go
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać odnośniki do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Krytyka Kościoła katolickiego sumuje liczne zarzuty wysuwane pod adresem tej instytucji o blisko dwutysiącletniej historii.
Spis treści |
[edytuj] Fizyczne szkodzenie innym
Argumenty krytyczne wysuwane wobec Kościoła katolickiego przez jego przeciwników dotyczą przede wszystkim:
- działalności w wiekach średnich (w wyniku, których niektórzy ludzie tracili swe majątki[potrzebne źródło], zdrowie[potrzebne źródło] a często także życie) i związanych z nią instytucji i wydarzeń (zobacz: krucjata, katarzy, inkwizycja).[1]
- biernej postawy wobec Holokaustu w czasie II wojny światowej, papieża Piusa XII[2].
- tuszowania przez hierarchię kościelną molestowania dzieci przez księży
[edytuj] Przeprosiny Jana Pawła II
Papież Jan Paweł II 12 marca 2000 oficjalnie przeprosił za grzechy popełnione przez ludzi Kościoła. Jednakże krytycy zwracają uwagę na fakt, iż przeprosił on Boga, natomiast ani ofiary, ani ich potomkowie czy współwyznawcy nie doczekali się przeprosin.[3]
[edytuj] Współpraca z systemami autorytarnymi
Kościołowi rzymskokatolickiemu zarzuca się powiązanie z niektórymi systemami autorytarnymi np. Ustasze w Chorwacji[potrzebne źródło], ks. Józef Tiso na Słowacji[potrzebne źródło], Jan XXIII (przed rozpoczęciem pontyfikatu) z Mussolinim[potrzebne źródło], gen. Pinochet w Chile[potrzebne źródło], gen. Franco w Hiszpanii[potrzebne źródło], gen. Jorge Rafael Videla w Argentynie[potrzebne źródło], którego oficjalną doktryną był narodowy katolicyzm[potrzebne źródło]. Inni dyktatorzy wymieniani w związku z zarzucanymi powiązaniami politycznymi z Kościołem rzymskokatolickim to: Antonio Salazar (Portugalia)[potrzebne źródło], Engelbert Dollfuss (Austria)[potrzebne źródło], Ante Pavelić (Chorwacja)[4], Miklos Horthy (Węgry)[potrzebne źródło], oraz rząd Vichy we Francji[5].
[edytuj] Etyka seksualna
Argumenty krytyczne podnoszone przez pewne grupy[potrzebne źródło] dotyczą także wielu współczesnych kwestii społecznych:
- pozycji kobiet według Kościoła[6] (szczególnie ich kapłaństwa [7]);
- opozycji Kościoła wobec środków antykoncepcyjnych (takich jak np. prezerwatywa)[8];
- sprzeciw Kościoła wobec zapłodnieniom In vitro[9];
- sprzeciw Kościoła wobec przerywania ciąży
- zdecydowany sprzeciw wobec legalizacji partnerskich związków homoseksualnych[potrzebne źródło] oraz promowania homoseksualnego stylu życia[potrzebne źródło].
Według środowisk lewicowych oraz LGBT - krytycznych Kościołowi[potrzebne źródło] działania te określane są mianem tzw. "katofaszyzmu" - "katolickiego faszyzmu".
[edytuj] Działalność w poszczególnych miejscach
[edytuj] Polska
W sierpniu 1939 r nuncjusz watykański w Polsce usiłował nakłonić rząd RP do ustępstw na rzecz Niemiec. Po zakończeniu kampanii wrześniowej minister Józef Beck powiedział w Bukareszcie: "Do najbardziej odpowiedzialnych za tragedię mojego kraju należy Watykan. Zbyt późno uświadomiłem sobie ze prowadziliśmy politykę zagraniczną służąca jedynie interesom Kościoła Katolickiego".[potrzebne źródło] Watykan w okresie powojennym przez dłuższy czas nie ustanawiał polskiej administracji kościelnej na Ziemiach Odzyskanych i nie mianował na nich polskich biskupów.[10]
W Polsce duże kontrowersje wywołuje[potrzebne źródło] katolickie Radio Maryja z siedzibą w Toruniu, działające pod kierownictwem Tadeusza Rydzyka. Stacji radiowej zarzuca się zbytnią ingerencję w świat polityki (np. apel T. Rydzyka "zatopić Platformę" wypowiedziany przed wyborami parlamentarnymi w 2005 r), popieranie partii prawicowo-katolickich[potrzebne źródło], takich jak Liga Polskich Rodzin czy Prawo i Sprawiedliwość oraz nieustanne ataki na Żydów[potrzebne źródło], masonów[potrzebne źródło], środowiska lewicowe[potrzebne źródło], głoszenie tzw. homofobii[potrzebne źródło] i antysemityzmu[potrzebne źródło] i nieprzestrzeganie zasad etyki dziennikarskiej[11]. Mimo, że Episkopat Polski wielokrotnie dystansował się od poglądów politycznych prezentowanych przez Radio Maryja, to część biskupów[potrzebne źródło] publicznie wspiera działalność tej kontrowersyjnej rozgłośni[potrzebne źródło], zwłaszcza podczas zjazdów słuchaczy tego radia na Jasnej Górze.[12] Do społeczeństwa polskiego trafiają w związku z tym sprzeczne sygnały od hierarchii kościelnej[potrzebne źródło].
W 2006 r. Instytut Pamięci Narodowej ujawnił statystyki mówiące o tym, że w latach 1945-1989 z komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa mogło współpracować w charakterze donosicieli nawet do 10% polskich księży[potrzebne źródło]. Wśród osób posądzanych o współpracę znajdują się osoby takie jak m.in. ks. Michał Czajkowski związany ze środowiskiem Tygodnika Powszechnego (Życie Warszawy z 17 V 2006-na podstawie dokumentów przechowywanych w IPN i przebadanych historycznie upubliczniło informację o współpracy ks. Michał Czajkowski z SB. Najbardziej spektakularnym faktem współpracy części księży z SB jest sprawa abp. Stanisława Wielgusa. Część polskich mediów (m.in. Gazeta Polska) podała że współpracował on z SB. Sprawą jego zajęła się Komisja powołana przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Po zbadaniu jego akt w IPN stwierdziła że fakt współpracy jest oczywisty. Także druga komisja powołana przez Episkopat Polski doszła do tych wniosków.
[edytuj] Afryka
Ostrą krytykę Kościoła katolickiego wzbudziły również wydarzenia z 1994 r. w Rwandzie[13]. W 2001 roku sąd w Brukseli skazał dwie belgijskie zakonnice na 15 i 12 lat więzienia, kiedy to uznano je winnymi pomocy w masakrze 5 tysięcy Tutsi w pobliżu klasztoru Suvo[14]. Zakonnice dostarczyły ekstremistom Hutu kanistry z benzyną w celu spalenia garażu, w którym ukryli się Tutsi. Jedna z nich wydała też licznych uciekinierów na pewną zgubę. Około 20 katolickich duchownych nadal oczekuje na proces pod zarzutem udziału w podobnych masakrach, a przeciwko innym toczy się dochodzenie. Społeczność międzynarodowa powołała Trybunał Karny dla Rwanda skazał rzymskokatolickiego księdza Athanase Serombę na 15 lat więzienia za pomoc w wymordowaniu 2 tys. osób z plemienia Tutsi.
[edytuj] Bibliografia
- Kryminalna historia chrześcijaństwa, Karlheinz Deschner ISBN 83-85732-42-X
- I znowu zapiał kur. Krytyczna historia Kościoła, Karlheinz Deschner ISBN 838573381
- Eunuchy do raju, Uta Ranke-Heinemann, Uraeus, ISBN 83-85732-17-9
[edytuj] Przypisy
- ↑ Inne spojrzenie na inkwizycję i rolę Kościoła w ogólnie okrutnym sądownictwie średniowiecza i wczesnej nowożytności: Inkwizycja
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,2753
- ↑ http://www.rmf.fm/fakty/?id=6858
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,992
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3291
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,1861
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,341
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3305
- ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3305
- ↑ "Anuuario Pontificio per l'anno 1951, na str. 133: "Breslavia, Breslau, Wratislavia" - vacat, podobnie inne biskupstwa
- ↑ http://www.radiomaryja.pl.eu.org/teksty/rzmorm/etyka.html#klamstwa
- ↑ http://www.radiomaryja.pl.eu.org/bp-month/bp-freq.html
- ↑ Guardian: Naznaczeni przez śmierć
- ↑ Zakonnice winne współudziału w ludobójstwie w Rwandzie: Wyrok
[edytuj] Zobacz też
- Dotacje państwa dla Kościołów w Polsce
- Skandale seksualne w Kościele katolickim
- Krytyka papieża Jana Pawła II
- Catholics for a Free Choice
- My jesteśmy Kościołem
- Debata o Radiu Maryja
- Hans Küng
- Edward Schillebeeckx
- Gustavo Gutiérrez
- Leonardo Boff
- Charles Curran
- Tissa Balasuriya
- Stanisław Obirek
- Anthony de Mello