Lesistość
Z Wikipedii
Lesistość - wskaźnik dotyczący stopnia pokrycia lasem określonej powierzchni; jest to stosunek procentowy powierzchni porośniętej lasami do całkowitej powierzchni danego obszaru. Obecnie powierzchnia lasów w Polsce wynosi 9000 tys. ha co odpowiada lesistości 28,8%[1].
Dużą rolę od XVII do XIX wieku dotyczącą zmian lesistości odegrał rozwój górnictwa i kolejnictwa. W okresie tym nastąpił rozwój nieznanych dotychczas gałęzi przemysłu zużywających ogromne ilości surowca drzewnego, odkryto również technologię produkcji papieru opartą na surowcu drzewnym a także technologię chemicznego przerobu drewna dla potrzeb przemysłu włókienniczego. Lesistość Polski, wynosząca jeszcze w 1920 r. około 38 %, zmalała do 20,8 % w 1945 r. Odwrócenie tego procesu nastąpiło w latach 1946 - 70, kiedy w wyniku zalesienia ponad 1,2 mln ha lesistość wzrosła do 27,0 %. Średni roczny rozmiar zalesień wynosił wówczas około 30 tys. ha, a w szczytowym okresie 1961 - 65 - ponad 55 tys. ha. W wielu wypadkach powstawały lite, negatywne przyrodniczo uprawy szybko rosnącej sosny zwyczajnej.
Formalną podstawą prac zalesieniowych w Polsce jest "Krajowy program zwiększania lesistości" (KPZL), przyjęty przez Radę Ministrów 23 czerwca 1995 roku, przewidujący wzrost lesistości do 30% w 2020 r. i 33% w roku 2050. Podstawą do wykonywania odnowień jest Ustawa o Lasach.
[edytuj] Przypisy
[edytuj] Literatura
- Raport o stanie lasów w Polsce - 2005,
- PGL LP Raport roczny - 2005,
- Ustawa o Lasach,
- Praktyczne aspekty realizacji Krajowego Programu Zwiększenia Lesistości.
