Limes
Z Wikipedii
Limes - systemy rzymskich umocnień granicznych wznoszonych na krańcach imperium szczególnie narażonych na najazdy. Limes - ogólnie także granica między działkami ziemi, winnicami, polami wyznaczana przez miedzę lub inne oddzielające struktury.
System tych umocnień swoją rolę spełniał głównie w wiekach I-IV, miejscami także w V wieku. Oparty o naturalne przeszkody: wielkie rzeki jak Ren czy Dunaj - broniony był przez umocnione castra stacjonujących w pobliżu legionów w sile od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy mieczy.
Duże obozy castra, uzupełniane były twierdzami castella oraz wznoszonymi w regularnych odległościach wieżami burgi. Na terenach pozbawionych naturalnych przeszkód wznoszono kamienne mury, wały ziemne, fosy i częstokoły, łącząc punkty strażnicze w ciąg umocnień.
[edytuj] Najważniejsze limes antyczne:
- limes Germaniae
- limes Raetiae
- Wał Hadriana
- Wał Antonina
Poza powyższymi umocnione zostały także:
- granica wschodnia od Zatoki Akaba po rzekę Tygrys, dla obrony przed atakami Partów, a potem Persów,
- bagienne tereny zamykające od południa obszar senackiej prowincji Africa (na terenie dzisiejszej Tunezji), zwanej spichlerzem Rzymu, wobec zagrożenia najazdami koczowników pustynnych.
[edytuj] Zobacz też
- Agri Decumates
- Limitanei
- Comitatenses.
- Limes Saxoniae
- Limes Sorabicus
