Lucas van Leyden
Z Wikipedii
Lucas van Leyden (znany też jako Lucas Hugensz lub Lucas Jacobsz) (1494 Lejda - 1553 Lejda) — niderlandzki malarz i miedziorytnik, tworzący na przełomie późnego średniowiecza i renesansu.
Naukę podstaw malarstwa rozpoczął u swojego ojca Huygha Jacobsza. Własną działalność rozpoczyna w 1509 r. w pracowni Corneliusa Engelbrechtsa. W 1521 r. spotkał się w Antwerpii z Albrechtem Dürerem, który go sportretował (obraz znajduje się w Musée des Beaux Arts w Lilli).
Twórczość Lucasa nie jest jednolita pod względem stylu. Nieustannie eksperymentował i przerabiał liczne pomysły. Trudno też ją usystematyzować, bowiem obrazy nie były datowane.
Przeglądu dorobku dokonać można na przykładzie miedziorytów. Miedzioryt Mohamed i mnich Sergiusz z 1508 r. to dzieło najwcześniej datowane, wskazujące na świetnie opanowaną technikę miedziorytniczą.
Mimo początkowo niewielkiej znajomości anatomii, artysta próbował swych sił w skomplikowanych przekrojach i skrótach. Na obrazie Ecce Homo – z 1510 r. – zaliczanym do najdojrzalszych i najstaranniej wykończonych jego dzieł, specjalnego znaczenia nabiera znakomicie oddana architektura, niewystępująca w innych jego pracach. W obrazie Mleczarka (1510), Lucas tworzy inkunabuł malarstwa rodzajowego.
Podobnie nowy temat malarski w sztuce holenderskiej stanowi Autoportret (ok. 1511 znajdujący się w Herzog-Anton-Ulrich Museum w Brunszwiku).
