Ludwik Łętowski
Z Wikipedii
Ludwik Łętowski, pseudonim Bartłomiej Podgórzanin (ur. 13 września 1786, zm. 25 sierpnia 1868 w Krakowie), biskup sufragan krakowski, historyk i literat.
W 1806 r. uczeń szkoły oficerskiej w Wiedniu. Od 1811 r. porucznik w wojsku Księstwa Warszawskiego. Od 1815 r. w armii Królestwa Kongresowego. Wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach w 1817 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1818r. Rok później jest proboszczem w Stopnicy.
W 1825 r. mianowany kanonikiem krakowskim, od 1841 r. administrator diecezji krakowskiej, następnie jej sufragan. W czasie powstania krakowskiego 1846 r. zalecał uległość wobec zaborcy, następnie uciekł do Wiednia. W 1848 r. zrzekł się administrowania częścią kielecką diecezji, rok później również częścią krakowską.
Żywo uczestniczył w życiu kulturalnym i towarzyskim Krakowa prowadząć przy ulicy Kanoniczej salon w którym bywali: Aleksander Fredro, Wincenty Pol, Lucjan Siemiński. Autor "Katalogu biskupów, prałatów i kanoników krakowskich".
Pochowany w katedrze wawelskiej, następnie przeniesiony do zabudowań klasztornych Szarytek na Kleparzu.
